Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

jednota.pl

Jaroslaw SwiderskiJarka poznałem w latach 40. Przyjechał wówczas do Terespola nad Bugiem do stryjostwa Chodynickich z rodzicami – matką Eugenią, z domu Dąbrowską, i ojcem Zbigniewem Świderskim. Uczestnikiem spotkania był również Zbigniew Chodynicki, cioteczny brat Jarka, o kilka lat starszy od nas. Graliśmy w piłkę nożną.

Jarek z rodzicami mieszkał wówczas w Wysokiem Mazowieckiem, gdzie jego mama miała gabinet dentystyczny, ojciec był technikiem dentystycznym i prowadził pracownię fizykoterapii w miejscowym szpitalu. Jarek ukończył Liceum Ogólnokształcące z wyróżnieniem, później studiował na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Jeszcze podczas studiów rozpoczął pracę w laboratorium Polskiej Akademii Nauk. Promotorem Jego pracy doktorskiej był prof. Janusz Groszkowski, nestor radiotechniki i elektroniki w Polsce. Jarek przeszedł wszystkie szczeble kariery akademickiej; w 1976 r. otrzymał tytuł profesora. Był współtwórcą Instytutu Technologii Elektronowej, gdzie pełnił szereg kierowniczych funkcji, a następnie do emerytury był sekretarzem naukowym Instytutu. Jest autorem 4 książek, 220 publikacji i 4 patentów, promotorem 4 doktoratów.

Cieszył się wielkim autorytetem. Był człowiekiem ciepłym otwartym na ludzi. W latach 80. dzięki Jarkowi mieliśmy dostęp do mikroskopu skaningowego w ITE, który wykorzystywaliśmy do badań biomedycznych. Specjalizował się w materiałach półprzewodnikowych. Pomagał firmie Unitra-Warel w uruchomieniu produkcji pierwszego polskiego zegarka elektronicznego na licencji firmy Sanyo. Opowiadał, jak grono znanych polskich elektroników przedstawiło Edwardowi Gierkowi projekt rozwoju tej ważnej gałęzi przemysłu w naszym kraju. Niestety ówcześni przywódcy nie skorzystali z dobrych rad.

Jarek był wytrwałym turystą – poczynając od czasów szkolnych, przez studia i pracę zawodową, kiedy razem z żoną Blanką objeżdżali Polskę. Z tych podróży otrzymywaliśmy liczne kartki pocztowe. W latach 90. razem z Jarkiem zwiedzaliśmy Wilno. Ze szczególnym wzruszeniem przemierzaliśmy dziedziniec Uniwersytetu Wileńskiego. W krużgankach budynków oglądaliśmy świeżo zdjęte tablice z polskimi nazwiskami.

Prof. Jarosław Świderski był działaczem ewangelickim, wieloletnim członkiem władz Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Polsce (zob. wspomnienia Ewy Jóźwiak, Biruty Przewłockiej-Pachnik i ks. Michała Jabłońskiego). Charakter i postawę społeczną Jarka ukształtowała atmosfera rodzinnego domu. Mama była niezwykle pogodną i ciepłą osobą. Leczyła kilka pokoleń mieszkańców Wysokiego Mazowieckiego i okolic. Tata – bardzo ceniony w swoim zawodzie, wyróżniał się wszechstronnymi zainteresowaniami technicznym i humanistycznymi. Jarek należał do Grupy Założycielskiej Ekumenicznego Uniwersytetu Trzeciego Wieku, był członkiem zarządu pierwszej kadencji. Przez wiele lat angażował się w działalność Forum Ewangelickiego (zob. wspomnienie Marii Drapelli i Jana Puczka) i Warszawskiego Forum Dyskusyjnego oraz przewodniczył panelom. Oto niektóre z omawianych tematów: człowiek współczesny a postęp naukowo-techniczny; problemy na styku religia i nauka; typowe współczesne przykłady spięć między światopoglądem religijnym i światopoglądem naukowym. Przez kilkadziesiąt lat utrzymywaliśmy bliski kontakt. Jarek został ojcem chrzestnym naszego najstarszego syna.

Był wspaniałym człowiekiem, o dużej wiedzy, przyjazny ludziom, pomagający innym. Razem z Blanką – lekarką internistką i działaczką społeczną – stworzyli wspaniałą, kochającą się rodzinę. Obaj synowie ukończyli studia na wydziałach elektroniki Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego. Synowa, po studiach na UW, jest zatrudniona w ochronie zdrowia, wnuczka jest lekarką rezydentką w dziedzinie interny. W ostatnich latach Jarek pracował nad „Zarysem historii polskiej elektroniki”, wchodził w skład kolegium redakcyjnego. Od zawsze przyjaźnił się z prof. Adamem Strzemboszem. Dużo czasu poświęcał działalności charytatywno-społecznej. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem im. prof. Janusza Groszkowskiego.

* * * * *

Stanisław Chodynicki – profesor medycyny, otolaryngolog, emerytowany kierownik Kliniki Otolaryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, autor utworów literackich, kuzyn Jarosława Świderskiego

 

Na zdjęciu: Jarosław Świderski (fot. ze zbioru rodziny Świderskich)

 

Czytaj też:

ks. Michał Jabłoński: Świadek
Wspominam prof. Jarosława Świderskiego jako człowieka głębokiej wiedzy i wiary, parafianina, współwyznawcę, mentora, przyjaciela

Biruta Przewłocka-Pachnik: Takich przyjaciół rzadko się spotyka
Imponował wiedzą na różne tematy i sposobem jej przekazywania, zawsze podszytym humorem

Ewa Jóźwiak: Był ciekaw „nowego”
Kusiło go odkrywanie rzeczy mu nieznanych, ciągłe „sięganie, gdzie wzrok nie sięga”

Maria Drapella, Jan Puczek: Profesor Jarek i Forum Ewangelickie
Jego wystąpienia wyróżniały się rzeczowością, przejrzystością i nienaganną kompozycją, a także erudycją i głębią refleksji nad polskim ewangelicyzmem