Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

NR 4/2017, s. 20–21

ks. Adam Kuczma (fot. Kosciol Ewangelicko-Metodystyczny w RP)24 września w wieku 93 lat zmarł ks. Adam Kuczma, superintendent naczelny Kościoła metodystycznego w latach 1983–1989 i prezes Polskiej Rady Ekumenicznej w latach 1986–1990. Zmarłego wspomina były biskup Kościoła ewangelicko-reformowanego ks. Zdzisław Tranda.

Księdza Adama Kuczmę poznałem jeszcze w czasach mej pracy duszpasterskiej w parafii w Zelowie, tzn. przed 1979 r. Ale bliższy kontakt nawiązaliśmy dopiero po moim wyborze na urząd biskupa Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Polsce, gdy zamieszkałem w Warszawie i tu kontynuowałem swoją służbę. Najpierw spotykaliśmy się w siedzibie Polskiej Rady Ekumenicznej (PRE) podczas zebrań prezydium Rady, ale najważniejsze narady odbywaliśmy we dwóch, omawiając aktualne tematy, które zajmowały uwagę członków prezydium. Takie spotkania stały się możliwe, gdy ks. Adam Kuczma został na początku 1986 r. wybrany na prezesa PRE jako zwierzchnik Kościoła Metodystycznego w Polsce. Swój urząd objął po trzech innych zwierzchnikach kościelnych, którzy przewodniczyli PRE przez lata: ks. bp. Janie Niewieczerzale (1960–1975) z Kościoła ewangelicko-reformowanego, ks. sup. Witoldzie Benedyktowiczu (1975–1983) z Kościoła metodystycznego i ks. bp. Januszu Narzyńskim (1983–1986) z Kościoła ewangelicko-augsburskiego. W prezydium PRE był osobą stosunkowo nową. Pamiętam, że w czasie przedwyborczym rozważano też na stanowisko prezesa PRE kandydaturę ks. Edwarda Czajki, zwierzchnika Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. Ale myśl ta nie żyła długo i okazała się niefortunna, gdyż ZKE wkrótce się rozwiązał [wyłoniło się z niego kilka Kościołów, żaden nie przystąpił do PRE – przyp. red.].

Za prezesury ks. Adama Kuczmy powstała możliwość organizowania kilkudniowych kursów ewangelizacyjnych, kursów opieki duszpasterskiej nad osobami umierającymi, a także kursów o charakterze ewangelizacyjnym specjalnie dla pracowników służby zdrowia. Niemal wszystkie odbywały się w Wiśle lub Bielsku-Białej. W tym czasie przewodniczyłem komisji ewangelizacji w PRE i spotykałem się z poparciem księdza prezesa Adama Kuczmy dla powyższych inicjatyw, dzięki czemu zyskały one patronat PRE.

Działania te wspierał i pozyskiwał dla nich odpowiednich wykładowców ks. Ralph Hamburger z organizacji World Vision International ze Stanów Zjednoczonych. Konferencje spotykały się z dużym zainteresowaniem, przy czym udział brali w nich przeważnie członkowie Kościołów ewangelickich i ewangelicznych. Wykłady często prowadził zamieszkały w USA ewangelista ks. Samuel Kamaleson z Indii, którego wystąpienia budziły duże uznanie.

Pod przewodnictwem ks. Adama Kuczmy współpraca w ramach prezydium PRE przebiegała zgodnie, a stosunki między Radą, a czynnikami rządowymi układały się bez większych zakłóceń. Przyczyniło się do tego ustąpienie ze stanowiska wieloletniego dyrektora Urzędu do spraw Wyznań Tadeusza Dusika i objęcie tego stanowiska przez Grzegorza Rydlewskiego.

W 1987 r., za prezesury ks. Adama Kuczmy, doszło do wyjazdu grupy duchownych i świeckich działaczy Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej, a także Kościołów ewangelicznych spoza Rady oraz Kościoła rzymskokatolickiego na kongres „wędrownych ewangelistów” w Amsterdamie. Obradom przewodniczył znany ewangelista amerykański Billy Graham.

Ks. Adam Kuczma działał w kościelnych strukturach międzynarodowych, takich jak Konferencja Kościołów Europejskich (KKE). Uczestniczył w czterech Zgromadzeniach Ogólnych tej organizacji: w 1974 r. w Engelbergu (Szwajcaria), w 1979 r. w Chanii (Kreta), w 1986 r. w Stirling (Szkocja) i w 1992 r. w Pradze (Czechosłowacja). Podczas zgromadzenia w Engelbergu został wybrany do Komitetu Doradczego KKE, a w Stirling powołano go na członka prezydium KKE.

Kilka razy – gdy ks. Adam Kuczma nie mógł brać udziału w obradach Komitetu Doradczego KKE – prosił mnie, bym go zastąpił. Traktowałem to jako wyróżnienie świadczące o zaufaniu, jakim mnie obdarzał, oraz jako wyraz szczególnej sympatii.

W 1987 r. ks. Adam Kuczma, jako ówczesny prezes Polskiej Rady Ekumenicznej, przewodniczył delegacji przedstawicieli Kościołów zrzeszonych w PRE na spotkaniu z papieżem Janem Pawłem II. W pozdrowieniu, jakie przekazał papieżowi od Rady, powiedział m.in., że podczas następnej wizyty w Polsce Jana Pawła II z radością powitalibyśmy go w jednym z kościołów niekatolickich. I tak też się stało w 1991 r.: najpierw w cerkwi prawosławnej w Białymstoku, a następnie w kościele ewangelicko-augsburskim Świętej Trójcy w Warszawie.

Na zakończenie pragnę podkreślić, że nasze wzajemne stosunki cechowała życzliwość, a nawet serdeczność, która się rozwijała w miarę zacieśniania kontaktów i pogłębiania współpracy. Z tej wzajemnej życzliwości i serdeczności wynikało obopólne zaufanie, którym się obdarzaliśmy.

* * * * *

ks. Zdzisław Tranda – emerytowany biskup Kościoła ewangelicko-reformowanego

 

fot. Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w RP