Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

ImageAlpejska łąka...
NR 9-10 / 2005
Foto: Amos Jelinek

Jedna z moich książek opatrzona jest dedykacją, którą często odczytuję. Są tam zapisane bliskie mi, drogocenne słowa, przywołujące miniony czas i zażyłą znajomość. Na ową dedykację, napisaną drobnym pismem, nakłada się górski krajobraz, zdjęcie wakacyjne, podarowane mi niedawno przez przyjaciela. Przedstawia fragment alpejskiej łąki. Po stromym zboczu pną się w górę owce, jedna za drugą. Tworzą białą wstęgę posłusznie wspinającą się za przewodnikiem stada. Kilkanaście z nich postępuje samowolnie. Rozproszone – burzą harmonię drogi, tworzą nieład. Tak jak w życiu: ład i brak porządku, posłuszeństwo i bunt, zaufanie i brak zaufania.

Myślę z miłością i głęboką troską o człowieku, który przed kilku laty wpisał w cenną dla mnie książkę serdeczne, pełne ciepła słowa. Gdzie teraz jest? W którym miejscu? Czy na drodze wyznaczanej przez pasterza, czy idzie w pojedynkę trasą obraną przez siebie?

Fotografię z Alp włożyłam w ramkę i postawiłam na swoim biurku. Patrzę na nią myśląc o biblijnej opowieści o Dobrym Pasterzu i zaginionej owcy. Moje refleksje skupiają się na jednym słowie, które brzmi: POSŁUSZEŃSTWO. Rozczytuję się na przemian w Psalmie 23 i 10 rozdziale Ewangelii Jana. Nie muszę budować obrazów w wyobraźni – wystarczy mi spoglądać na niezwykłą fotografię. Tak jak za czasów Jezusa, w stadzie owiec są te posłuszne i samowolne. Posłuszne wzruszają swym zaufaniem; obserwując samowolne drży się o ich bezpieczeństwo.

Aleksandra Błahut-Kowalczyk

Wiara na co dzień - nr 9-10 - pełny tekst

Jak uzyskać pełny dostęp do zasobów serwisu jednota.pl