3 / 1996

Panie Jezu Chryste,
często wyznajemy pewność, że żadna siła
nie wyrwie nas z Twoich rąk,
bo Twoja miłość zdobyła nas na Krzyżu Golgoty.

Ale też musimy wyznać z pokorą,
świadomi własnej słabości i grzeszności,
że nie jesteśmy godni
Twej cudownej okazanej nam łaski.

Wyznawana przez nas pewność –
to tak często tylko słowa,
które nie znajdują wyrazu
w naszym codziennym życiu –
życiu w oddaleniu od Ciebie,
życiu pełnym troski i zagubienia,
bo zawierzyliśmy swojej mądrości i sile.

Gorąco Cię, Panie Jezu, prosimy
o dar wiary, o dar pewności,
że wstawiasz się za nami u Ojca,
że dajesz nam najwspanialszy dar pojednania,
że chcesz, abyśmy uczestniczyli
w przyniesionym przez Ciebie
dziedzictwie wiecznym w Bożej światłości.

Tobie niech będzie
nasza cześć i uwielbienie –
w Domu Niebiańskiego Ojca. Amen.