8 / 1993

Panie Jezu, Zbawco i Nauczycielu.
Ty wiesz, jak trudno człowiekowi
zrezygnować z własnego „ja"
i przestrzeń tę zapełnić Tobą;
jak trudno świecić przed ludźmi
nie własnym blaskiem,
lecz jedynie odbiciem Twojej jaśniejącej
chwały...

Nieustannie zmagamy się z pychą,
ku której szatańskim podszeptom
nakłaniamy ucha,
dając się zwieść mniemaniu
o naszych osobistych zasługach,
o wartości dobrych uczynków
i o poklasku,
jaki w naszym otoczeniu wzbudza to niby-cnotliwe życie
chrześcijańskie.

A przecież Ty jeden. Panie, wiesz,
ile w nas mrocznej obłudy
i działania na pokaz,
a ile światła pokory i miłości,
zrodzonego z wiary i zaufania do Ciebie...

Wysłuchaj nas. Boże,
gdy prosimy o dar skromności
i umiejętność usuwania w cień naszej osoby,
po to, abyś to Ty nad nami dominował
i nad naszym świadectwem,
i aby to Twoja chwała objawiała się światu
za naszym pośrednictwem,
przybliżając ów dzień,
gdy całe stworzenie
na własne oczy ujrzy
światłość Twego Królestwa. Amen.