Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

1 /1992

Żebyśmy byli uczniami Twego Syna, a może raczej, żebyśmy stawali się nimi ciągle, każdego dnia, każdej chwili, wsłuchując się w orędzie Jego Ewangelii, posłuszeństwo okazując Jego wezwaniu i poddając się działaniu Ducha Świętego,

– prosimy Cię, Ojcze niebiański.

Żebyśmy brali przykład z uczniów Jezusa, którzy tak bardzo między sobą się różnili, jak Szymon-Zelota, święty gorliwiec, i Celnik-Mateusz, grzeszny urzędnik, a przecież w obecności Twojego Syna stali się sobie braćmi i przyjaciółmi,

– prosimy Cię, Ojcze niebiański.

Żebyśmy chcieli nie tylko się tolerować, ale także rezygnować z dążenia do przewagi, szanować prawo ludzi do odmienności, podziwiać różnorodność Bożego stworzenia, rozumieć, że Ty rozmaitymi drogami prowadzisz swoich wyznawców do Królestwa,

– prosimy Cię, Ojcze niebiański.

Żebyśmy byli gotowi na wezwanie naszego ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana ruszać w drogę i pozyskiwać Mu uczniów pośród ludzi, którzy jeszcze Go nie znają, wzywać do opamiętania, obmywać w chrzcie i uczyć zachowywania Jego przykazań,

– prosimy Cię, Ojcze niebiański.