Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

10/1991

Błogosławiony bądź, Boże,
nasz Ojcze niebiański,
który pozwalasz mi
dzisiaj stanąć przed Tobą
z radością i pokojem w sercu,
mimo ze mam jasną świadomość
winy wobec Ciebie i bliźnich.

Wiem o tym, że z Twojej łaski,
niczym przeze mnie nie zasłużonej,
z powodu odwiecznego postanowienia,
wywołanego Twoją ojcowską miłością,
stałem się przysposobionym przez Ciebie
dzieckiem i dziedzicem dóbr wiecznych.

Dlatego pragnę Tobie, Ojcze,
okazać wdzięczność odrodzonego serca
i sam obdarzony Twoją miłością dar ten przekazywać moim bliźnim,
nad nikogo z nich się nie wynosić,
lecz z głęboką pokorą uczestniczyć w naszej wspólnej ludzkiej doli.
Zechciej mnie w tym błogosławić i uczynić zdolnym
do spełniania powinności, jakie spoczywają na mnie,
wyznawcy, którego odnalazłeś zagubionego
na bezdrożach pychy i wprowadziłeś na drogę pokory.

Nie mnie, Panie, nie mnie,
lecz Tobie niech będzie chwała
na wieki wieków. Amen.