Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

NR 2-3 / 2002

W wigilię Święta Reformacji, 30 X 2001 r. Rada Kościoła ewangelickiego Niemiec (EKD) ogłosiła w Hanowerze dokument zatytułowany "Wspólnota Kościołów w perspektywie protestanckiej". Tekst, autorstwa Teologicznego Komitetu Doradczego Kościoła, któremu przewodniczą profesorowie Dorothea Wendebourg i Eberhard Jüngel z Wydziału Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu w Tybindze, sugeruje, iż postęp w ekumenicznym zbliżeniu można osiągnąć przez realizację w łonie chrześcijaństwa modelu "wspólnoty Kościołów". Jego praktyczną konsekwencją byłaby interkomunia - wspólnota ambony i ołtarza, możliwa do realizacji przy założeniu wzajemnego uznania eklezjalnej godności przez tworzące wspólnotę konfesje.

Przykładem może być tu, istniejąca od 1973 r., Leuenberska Wspólnota Kościołów, która zrzesza ponad sto Kościołów protestanckich i pre-reformacyjnych (takich jak waldensów i braci czeskich). Konstytuująca Wspólnotę Konkordia Leuenberska przybliżyła kres trwającemu z górą czterysta pięćdziesiąt lat podziałowi znacznej części europejskiego chrześcijaństwa.

Niezależnie od rozwijającej się współpracy ekumenicznej, tak postrzegana wspólnota nie może być aktualnie zaakceptowana przez Kościół rzymskokatolicki, akcentujący (wespół z prawosławiem) wymóg zaistnienia pośród Kościołów pełnej jedności w wierze, jako warunek sine qua non praktykowania interkomunii.

Niemiecki dokument mówi, że nie można przyjąć jedynej, umocowanej historycznie formuły duchownego posługiwania jako płaszczyzny osiągania przez Kościoły wspólnoty. Głównymi (i - dodajmy - z pozoru nieprzezwyciężalnymi) przeszkodami na drodze do jedności protestantów z rzymskim katolicyzmem pozostają kwestie takie jak: prymat papieża, ordynacja kobiet oraz znaczenie prawa kanonicznego w Kościele rzymskokatolickim.

Marcin Ziemkowski

"Wspólnota Kościołów" drogą do jedności? - pełny tekst

Jak uzyskać pełny dostęp do zasobów serwisu jednota.pl