Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

Okładka 8-9/2004NR 8-9 / 2004

 

Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi. Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy. A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli.

(Rzym. 8: 14-17)

 

Apostoł Paweł troszczył się o nowo powstałe zbory chrześcijańskie. Kierował do nich swoje listy. Pouczał w nich, a także wzmacniał wiarę.

Zbór w Rzymie tworzyli przedstawiciele narodu izraelskiego, który od dawna żył w diasporze, oraz niedawni poganie z różnych stron ówczesnego świata: Rzymianie, Grecy, Galicjanie, Germanie, a także Afrykańczycy. Byli oni podzieleni na dwie grupy. Żydzi - mimo przyjęcia chrześcijaństwa - chcieli zachować i pielęgnować dawną tradycję. Dotychczas tworzyli pobożną gminę żydowską w pogańskim otoczeniu. Z pieczołowitością pielęgnowali dziedzictwo ojców. Mniejszości narodowe i wyznaniowe często tak postępują. W Dobrej Nowinie, którą przyjęli, znaleźli spełnienie nadziei i oczekiwań, uważając jednocześnie, że wiara chrześcijańska jest kontynuacją wiary przodków.

Druga grupa, czyli pozostali członkowie zboru, pochodzili z różnych narodów i kultur, wyznawali niegdyś różne religie, mieli różny światopogląd. Dla nich chrześcijaństwo było czymś całkowicie nowym, a wstąpienie do zboru chrześcijańskiego stanowiło zarazem rozstanie ze starą tradycją i zwyczajami. Nie było to dla nich łatwe, ale gdy podjęli już decyzję, oczekiwali, że i Żydzi, podobnie jak oni, rozstaną się ze swoją tradycją.

Ze słów apostoła Pawła, które rozpoczynają dzisiejszą lekcję apostolską: Ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi, wyraźnie wynika, że członkowie tego zboru zadawali sobie wzajemnie pytanie: Kim jest chrześcijanin? Zgodnie z nauką Pawła każdy chrześcijanin jest dzieckiem Boga i ma on żyć w bliskim kontakcie i związku z Bogiem. Dlatego Paweł napisał dalej: wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba! Ojcze!. Podobnie przecież każde dziecko kocha i naśladuje swoich rodziców, ufa im, zwraca się do nich ze swoimi problemami.

W jaki sposób dzisiaj odpowiedzielibyśmy na pytanie: Kim jest chrześcijanin? Niektórzy uznają, że chrześcijanin to ten, kto regularnie uczęszcza na nabożeństwa i jest aktywnym członkiem Kościoła i zboru. Inni powiedzą, że przyznający się do Chrystusa musi żyć zgodnie z przykazaniami. Jeszcze inni, że chrześcijanin każdego dnia powinien mieć czas na osobisty kontakt z Bogiem w modlitwie i czytaniu Jego Słowa.

Ks. Lech Tranda

U podłoża wszystkich tragedii leży niesłuchanie Słowa Bożego - pełny tekst

Jak uzyskać pełny dostęp do zasobów serwisu jednota.pl