Na fotografii: Jadwiga i Ludwik Norblinowie (fot: Arch. Bibl. Narod.)
NR 7 / 1987
Norblinowie wywodzili się z Francji, z Misy-faut-Yonne, gdzie byli notowani już w 1570 roku jako rodzina szlachecka wyznania katolickiego, dziedzicząca dobra ziemskie Gourdaine. Za założyciela słynnych potem warszawskich zakładów metalowych uważany jest Wincenty Konstanty Norblin, wnuk słynnego malarza francuskiego, Jana Piotra Norblina, bawiącego w Polsce w latach 1774-1804 na zaproszenie książąt Czartoryskich, a syn Aleksandra i Marii z Bilhotów.
Vincent Ainé Norblin urodził się 7 października 1805 roku w Paryżu. Miał lat czternaście, gdy znalazł się w Warszawie, gdzie jego ojciec założył warsztat brązowniczy. O jego życiu w tym okresie wiemy, niestety, niewiele. Z pewnością pierwsze kroki w zawodzie brązownika stawiał u ojca, lecz z nie znanych nam powodów warsztatu po nim nie przejął. Był natomiast twórcą drugiej z kolei firmy "norblinowskiej". Tak się składa, że w wielu publikacjach autorzy mylą Aleksandra z Wincentym, osiągnięcia ojca przypisując synowi.
Otóż Wincenty Norblin ożeniwszy się z Henryką Leopoldyną Augustą z Vorbrodtów Cerisy (1805-1882), wdową po platerniku Janie Cerisy, współwłaścicielu fabryki wyrobów złotych i srebrnych na Nowym Mieście, przejął tę fabrykę, będącą raczej dużym warsztatem zatrudniającym kilkunastu cudzoziemców złotników, przeważnie Francuzów. Założył ją w 1809 roku teść Cerisy'ego (a później i Wincentego Norblina), Filip Vorbrodt (1775-1863), złotnik przybyły do Warszawy z niemieckiego Księstwa Anhalt.
Vorbrodtowie byli wyznania ewangelicko-reformowanego, toteż Norblin, pojąwszy za żonę córkę Filipa, przyjął jej wyznanie i jego potomkowie zaliczali się już do rodzin kalwińskich.
W 1834 roku Wincenty Norblin przeniósł zakład na ul. Chłodną 3/5 (nr hip. 931 i 933), wszedłszy w emfitentyczne posiadanie gruntu. Wtedy też zmienił mieszkanie - przeprowadził się z domu odziedziczonego po ojcu przy ul. Królewskiej 37/39 do wybudowanej wcześniej kamienicy przy ul. Chłodnej 5 na terenie przyfabrycznym. Około 1839 roku zawiązał spółkę z czeladnikiem swego teścia - Wilhelmem Meylertem (1810-1862), który po wpłaceniu połowy udziału stał się współwłaścicielem Fabryki Wyrobów Platerowanych pod firmą "W. Norblin i W. Meylert".
Pełny tekst artykułu po zalogowaniu w serwisie.