NR 2/2012
Obrońca tradycji
W poprzednim odcinku sakramentologii Jana Kalwina postawiono pytanie, czy Reformator odrzucając liczbę siedmiu sakramentów i uznając jedynie dwa spośród nich, czyli Chrzest i Wieczerzę Pańską, stał się tym samym nowinkarzem religijnym, naruszającym tradycje chrześcijańskie, co zarzucali mu jego adwersarze. Chcąc rozstrzygnąć tę kwestię, przyjrzeliśmy się pokrótce nauczaniu starożytnych Ojców Kościoła oraz teologów wczesnośredniowiecznych na temat liczby sakramentów. Jak się okazało, przez ponad tysiąc lat rzymskokatolicki katalog siedmiu sakramentów nie był znany w chrześcijaństwie.
Po raz pierwszy w formie przyjętej później przez Kościół rzymski katalog siedmiu sakramentów przedstawił dopiero Piotr Lombard (zm. 1160). W ślad za nim podążyli: papież Innocenty III (1198-1216), Bonawentura (zm. 1274), Albert Wielki (zm. 1280) i Tomasz z Akwinu (1225-1274).
Warto podkreślić, iż przyjęcie przez wyżej wymienionych teologów liczby siedmiu sakramentów nie oznaczało jeszcze oficjalnego uznania jej przez Kościół. Początkowo zatem aprobata dla katalogu siedmiu sakramentów zależała od decyzji poszczególnych teologów, będąc ich prywatną sprawą lub ewentualnie wyrażały ją Kościoły lokalne na swoich synodach.
Lyon, Florencja, Trydent
Dopiero w roku 1274, podczas obrad II Soboru Lyońskiego, oficjalnie ogłoszono naukę o siedmiu sakramentach za normatywną dla całego chrześcijaństwa. Atoli wypada zaznaczyć, że kolejność, w jakiej wymieniane są sakramenty w dokumentach soborowych odbiega od ...
Rafał Marcin Leszczyński
Pełny tekst artykułu po zalogowaniu w serwisie.
Jak uzyskać pełny dostęp do zasobów serwisu jednota.pl
Zobacz też:
Sakramentologia ogólna Jana Kalwina (cz. 1)