Na fotografii: Grecki kościół prawosławny i nowy meczet w Ammanie dzielą to samo niebo. © WCC
NR 8-9 / 2000
Bóg Panem nieba i ziemi
Starotestamentowe teksty na temat stworzenia są wyznaniem wiary w to, że Bóg jest Panem nieba i ziemi. Wszystkie plemiona ziemi są pobłogosławione w Abrahamie (1 Mojż. 12:3), a Bóg wybiera najmniejszy z ludów, mając na celu zbawienie całego świata. Nie waha się powołać prostytutki z obcego ludu, aby chroniła Jego wysłanników (Joz. 2), czy pogańskiego wodza (II Król. 5), aby spełnić swe plany.
Nowy Testament przedstawia Jezusa Chrystusa jako ostateczne objawienie Boga, uczy też, że sprawuje On wraz z Ojcem władzę nad całą ziemią (Jn 1:1-10). List do Kolosan składa świadectwo, że "On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w Nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone" (1:15-17).
Czy wobec tego możemy twierdzić, że religie niechrześcijańskie pozostają poza zasięgiem Bożej władzy?
Nie znaczy to wprawdzie, że wszystko, co głoszą, pochodzi od Boga, ale przecież także nie wszystko, co głoszą chrześcijanie, jest świadectwem o Chrystusie. Wiemy też, że Bóg nie pozostaje obojętny wobec tych, którzy szukają Go szczerze i w pokorze. Może nawet pobudzać ich do modlitwy i wysłuchać ją.
Przykład Chrystusa
Jezus nie ustawał w służbie swoim współczesnym. Szczególną uwagę poświęcał "zbłąkanym owcom", grzesznikom, ludziom odrzuconym przez społeczeństwo. Dzielił z nimi stół, a niejednokrotnie i dach nad głową. Poniósł śmierć, ponieważ krytykował obłudną religijność ludzi prawomyślnych.
Pewnego dnia Greczynka z Syrofenicji, czyli zarazem cudzoziemka i poganka, odszukała Chrystusa, aby błagać Go o uzdrowienie chorej córki (Mk 7:25-29). W pierwszej chwili Jezus odmawia, mówiąc, że Jego posłannictwo skierowane jest do dzieci Izraela. Jednak poruszony pokorą i wiarą tej kobiety, spełnia prośbę. Jezus nie tylko daje się jej przekonać, ale oświadcza wręcz, że dzięki jej wierze demon przestał dręczyć jej córkę.
Chrystusowe orędzie miłości i przebaczenia przypomina nam, że Bóg przyjmuje wszystkich ludzi, w szczególności obcych i zepchniętych na margines - takimi, jacy są, razem z ich religią. On stwierdza, że są bliżsi poznania prawdy Ewangelii niż my.