Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

11 / 1991

Mów do mnie krzyżem idącym przed trumną, bielą chryzantem, smutkiem listopada.
Mów wspomnieniami najgorszej chwili - warszawskich piwnic i ziemnej lepianki.
Mów do mnie szumem lasu katyńskiego i czarną drogą tuż koło Charkowa.
Mów rocznicami. Ucz mnie z nich miłości, bo własny rozum na niewiele się zdaje.
Mów do mnie. Panie, mów do mnie wyraźniej: Co chcesz powiedzieć, co ja mam zrozumieć?
Czemuś ocalił, dlaczegoś zachował? Co mam wykonać, czego zaniechać, a co ukochać?
Mów do mnie. Panie...
A gdy plan Twój wykonam,
czarną otchłań w Światłość zamień.