7/1991

Synod Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej z zadowoleniem przyjmuje wiadomość, że nasz Parlament w najbliższym czasie ma uchwalić nową konstytucję, której treść ma odpowiadać wymogom demokracji i sprawiedliwości społecznej. Ufamy, że jej postanowienia będą w interesujących nas sprawach wolności obywatelskich opierały się na ratyfikowanych przez rząd Polski (Dz.U. nr 38 z dn. 29 XII 1977 r.) Międzynarodowych Paktach Praw Obywatelskich i Politycznych ONZ – część II, art. 2, a także na Akcie Końcowym KBWE – dział 1 / VII.

W celu zabezpieczenia tych podstawowych praw dotyczących wolności człowieka Synod uważa, że nowa konstytucja powinna gwarantować rozdział Kościoła od państwa. Takie postanowienia posiada większość konstytucji w chrześcijańskich państwach świata, w tym i w krajach o zdecydowanej większości wiernych Kościoła rzymskokatolickiego. Sugerowanie społeczeństwu polskiemu, że konstytucyjny rozdział Kościoła od państwa jest narzędziem ateizacji, nie odpowiada prawdzie, gdyż w większości państw o takim zapisie konstytucyjnym nie ma propagandy ateistycznej, a wszystkie Kościoły działają w warunkach całkowitej swobody. Usunięcie gwarancji konstytucyjnego rozdziału Kościoła od państwa może stworzyć warunki korzystne dla pogwałcenia demokratycznej zasady równości obywateli. Dawałoby to podstawę do nadużyć i dyskryminacji w stosunku do wiernych innych Kościołów chrześcijańskich lub niewierzących. Nie chcemy już poza tym żadnych zakulisowych działań prawnych, jak to miało miejsce w sprawie instrukcji wprowadzającej religię do szkół. Dlatego domagamy się udziału wszystkich Kościołów w opracowaniu nowej instrukcji, która powinna być jednolita dla katechetów wszystkich wyznań.

Uważamy, że nowa konstytucja winna zachować gwarancje wolności sumienia i wyznania, gwarancje równości wobec prawa każdego obywatela bez względu na jego pochodzenie, narodowość, reprezentowany światopogląd i wyznanie, by zapobiec sytuacjom konfliktowym, coraz częściej występującym w naszym kraju. Powinna zawierać także gwarancję równoprawności oraz wolności działania dla wszystkich Kościołów, organizacji i stowarzyszeń kościelnych, wyznaniowych i religijnych. W Biblii czytamy: „Dobrze czyńmy wszystkim”, i to hasło powinno być drogowskazem dla twórców prawa. „Dobrze czyńmy wszystkim” – a więc wszystkim członkom narodu, w całej jego różnorodności, w imię pokoju społecznego, który jest gwarantem postępu i sprawiedliwości.