NR 5/1991

VII Ogólne Zgromadzenie Światowej Rady Kościołów, obradujące w dniach 7-20 lutego 1991 r. w Canberrze (Australia), pozdrawia wszystkie Kościoły, chrześcijan i ludzi na całym świecie. ŚRK jest społecznością Kościołów świata, wyznających Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, dążących do wypełnienia swego powołania ku chwale Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego.

W Canberrze zostaliśmy przyjęci przez rdzennych mieszkańców tego kontynentu – aborygenów. Ich spojrzenie na życie i otaczający świat, z którym mieliśmy tu okazję się zapoznać, wywarło wpływ na nasze myślenie. Zostaliśmy również przyjęci przez przedstawicieli Kościołów, rządu i narodu Australii. Wszystkim im wyrażamy głęboką wdzięczność za gościnność i pomoc okazywaną nam na różny sposób.

Temat Zgromadzenia brzmiał: „Przyjdź, Duchu Święty, odnów całe stworzenie!". W oddawaniu czci Bogu, refleksji i wspólnym życiu staraliśmy się zrozumieć nadzieje i problemy naszej epoki. Pomagały nam w tym cztery powiązane ze sobą prośby modlitewne: Dawco Życia – zachowaj swoje stworzenie! Duchu Prawdy – wyzwól nas! Duchu Jedności – pojednaj swój lud! Duchu Święty – przemień i uświęć nas!

Wielość kultur, ras i tradycji reprezentowanych na Zgromadzeniu dostarczyła nam dużo radości. Dziękujemy Bogu za możliwość wyrażania wiary chrześcijańskiej na różne sposoby i za lepsze uświadomienie sobie, że pośród tej wielości jesteśmy jednością, i wielbimy Boga za widoczny postęp ekumenizmu w społecznościach lokalnych. Różnorodność form modlitewnych, pobożności, teologii i zaangażowania chrześcijańskiego wzbogaciła nas i chcielibyśmy, aby wzbogaciła także nasze Kościoły i ludzi na całym świecie.

Udział kobiet w obradach Zgromadzenia był bardzo ważki. W tym miejscu podkreślamy, że ponownie udzielamy poparcia programowi Ekumenicznej Dekady Solidarności Kościołów z Kobietami. Uznajemy też decydujące znaczenie ekumenicznego ruchu młodzieży i z nadzieją oczekujemy Światowego Ekumenicznego Spotkania Młodzieży i Studentów w 1992 roku. Jesteśmy wdzięczni Bogu za świadectwo osób niepełnosprawnych i prosimy usilnie Kościoły o stworzenie im możliwości pełnego uczestnictwa w życiu kościelnym i działalności misyjnej.

Obecność przedstawicieli innych religii światowych jako gości  Zgromadzenia  Ogólnego  przypomniała nam o obowiązku uznania obrazu Boga we wszystkich ludziach, wzajemnego akceptowania się jako bliźnich i wspólnej odpowiedzialności za całe stworzenie Boże, odpowiedzialności za losy całej ludzkości.

Spotkaliśmy się w czasie rosnącego zagrożenia dla stworzenia i życia ludzkiego. [...] Zdajemy sobie sprawę, że człowiek nie jest panem stworzenia, lecz jedną z wzajemnie zależnych części zintegrowanej całości. Wobec ucisku, który cierpi wiele ludów pierwotnych, mniejszości narodowych i ludzi kolorowych, zobowiązujemy się do solidarności i pomocy ludziom spychanym na margines życia. W obliczu pogłębiającej się przepaści między biednymi a bogatymi, zobowiązujemy się do działania na rzecz sprawiedliwości dla wszystkich[...]

Prosimy Kościoły, aby wsłuchując się w wezwanie Ducha Świętego tworzyły nowe, pokojowe stosunki między narodami wykorzystując w tym celu wszystkie dary swych członków.

My, Kościoły zrzeszone w Światowej Radzie Kościołów, ciągle żyjemy jeszcze w stanie rozdarcia. Niedoskonały jest nadal proces pojednania między Kościołami. Jednakże dzięki ruchowi ekumenicznemu wyszliśmy już z izolacji; przeżywając razem radość i ból czujemy się coraz bardziej za siebie odpowiedzialni, a pod przewodnictwem Ducha Świętego szukamy dróg prowadzących do lepszego wyrażenia tej odpowiedzialności wobec naszego Pana, który modlił się, „aby wszyscy byli jedno” (Jn 17.21). Uznajemy także, że pełnia pojednania jest darem Bożym i ze jesteśmy zdolni do przyjęcia tego daru tylko w takiej mierze, w jakiej Duch Święty dokonuje w nas przemiany i uświęcenia.

Bóg pojednał ludzkość ze sobą przez kosztowną ofiarę krzyża Chrystusowego. Ta ofiara i przyjęcie powierzonej nam służby pojednania (II Kor. 5:18) są dla nas zobowiązujące. Podejmując się służby pojednania stajemy się misjonarzami nie po to, aby podporządkować sobie ludzi i narody, jak to zbyt często zdarzało się w działalności misyjnej, ale aby mieć udział w misji Boga, zmierzającej do doprowadzenia całej ludzkości do wspólnoty z Nim przez Jezusa Chrystusa i moc Ducha Świętego. Jako współpracownicy tej misji mamy możność dzielenia się z wszystkimi ludźmi naszą wiarą, naszymi dobrami i darami.

Modlimy się o to, aby Duch Święty doprowadził chrześcijan do nowego rozumienia rządów Bożych a nas natchnął jako rzeczników „tajemnicy Ewangelii" (Efez. 6:19). Modlimy się o możliwość korzystania z „owoców Ducha" i dawania w ten sposób świadectwa o Bożym panowaniu miłości i prawdy, prawa i sprawiedliwości, wolności, pojednania i pokoju.

Jesteśmy przekonani, że skrucha oraz Boże i nasze wzajemne przebaczenie są istotnymi elementami nowego rozumienia rządów Bożych w niebie i na ziemi. W obliczu szybkich i radykalnych zmian zachodzących w wielu regionach świata, zobowiązujemy się do ciągłego prezentowania nowych rozwiązań w takich kwestiach, jak zadłużenie świata, militaryzm, ład ekonomiczny i rasizm, nad którymi zastanawialiśmy się w czasie naszej ekumenicznej podróży i wspólnego przebywania ze sobą.

Wierzymy, że Duch Święty przynosi nadzieję nawet w sytuacjach pozornie beznadziejnych i daje siłę do rozwiązywania wszelkich konfliktów. Skrucha musi się zacząć w nas samych, gdyż nawet podczas tego Zgromadzenia Ogólnego widać było naszą niezdolność do rozumienia się, wrażliwości i miłości Zobowiązując się do nieustannej pokuty, wzywamy wszystkich ludzi, by przyłączyli się do nas i wraz z nami modlili się o odnawiającą moc Ducha Świętego, przywracającą integralność całego stworzenia.

Idąc drogą ku jedności Kościoła i ludzkości pod Bożymi I rządami, modlimy się ze wszystkimi ludźmi na całym świecie: Przyjdź, Duchu Święty, nauczycielu pokornych i sędzio pysznych; przyjdź, nadziejo ubogich, pokrzepienie strudzonych, wybawco rozbitków; przyjdź, najpiękniejsza ozdobo wszystkich istot żyjących, jedyny ratowniku wszystkiego, co śmiertelne! Przyjdź, Duchu Święty, zmiłuj się nad nami, napełń nas w naszym poniżeniu swoją siłą. Pomóż naszej słabości pełnią swojej łaski. Przyjdź, Duchu Święty, odnów całe stworzenie!

Tłum. Karol Karski
[Tekst „Orędzia" publikujemy z nieznacznymi skrótami. Red.]