Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

Nr 7/1990

Synod Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej ze szczególną troską i miłością zwraca się ku bratniemu narodowi litewskiemu. Gorącą modlitwą wspieramy jego dążenia do niepodległości i pokojowe wysiłki zmierzające do zrzucenia obcego jarzma. Spuścizna dziejowa, która łączy nasze narody od czasów Jagiełły, a nasze Kościoły Ewangelicko-Reformowane od czasów Reformacji, usprawiedliwia nasze serdeczne zainteresowanie losem Litwinów i tutejszej społeczności ewangelicko-reformowanej. Cieszy nas i napawa otuchą odrodzenie religijne bratniej społeczności, a także odzyskiwanie przez nią budynków kościelnych. Wierzymy, że Bóg pobłogosławi Litwinów i inne sąsiadujące z Polską narody w ich wytrwałych dążeniach do wolności i duchowego odrodzenia.

Wyrażamy wolę braterskiej współpracy między chrześcijanami na Litwie i w Polsce. Pragniemy, aby więzy duchowej wspólnoty łączyły oba Kościoły Ewangelicko-Reformowane. Partnerskie kontakty naszych Kościołów i krajów wzbogacą życie duchowe obu wspólnot wyznaniowych, przyczynią się też do współpracy i zbliżenia naszych narodów.

Niech Bóg naszych ojców, który jest naszą ostoją z pokolenia w pokolenie, błogosławi wszechstronny rozwój obydwu narodów w pokoju, wolności, sprawiedliwości, w dochowaniu wierności Ewangelii i w dążeniu do dobra zamieszkałych w Polsce i na Litwie ludzi.