Nr 3-4 / 2001¹

Po czteromiesięcznej przerwie spowodowanej ogłoszeniem stanu wojennego w dniu 13 grudnia 1981 wznawiamy wydawanie „Jednoty”, ponieważ otrzymaliśmy zezwolenie datowane 22 marca 1982. W pięćdziesięciosześcioletniej egzystencji naszego pisma była to druga przerwa, tym razem stosunkowo krótka, bo poprzednia trwała od września 1939 do października 1957.
Cieszymy się, że możemy wrócić do naszych Czytelników i nadal spełniać naszą misję. Nie będzie to zadanie proste, ponieważ radykalnie zmieniła się nasza sytuacja. Warunki naszego życia będą wymagały od autorów i redaktorów szczególnego poczucia odpowiedzialności za treść artykułów, aby nasi Czytelnicy znaleźli na tych łamach wypowiedzi, sformułowania i słowa, które pomogą im nieść ciężar dnia codziennego, pogodnie znosić rozmaite trudności, zachować ludzką godność w niełatwych okolicznościach i umocnić zachwianą nadzieję.
Jesteśmy przede wszystkim sługami Słowa Bożego, więc będziemy starali się wsłuchiwać w to, co mówi do nas Bóg, i przekazywać Jego poselstwo, dzielić się po bratersku tymi wartościami, które nabierają nowego znaczenia w nowych czasach i w szczególnych warunkach. Nadstawiajmy ucha na Jego słowa, bo to, co On ma nam do powiedzenia, jest dla nas ważne. [...].
Jesteśmy Kościołem, a więc społecznością ludzi wierzących w Jezusa Chrystusa, który raczej pozwolił sobie zadać śmierć na krzyżu, niż miałby komukolwiek wyrządzić krzywdę. Jego klęska w oczach ludzi, nawet tych najbliższych, rozpaczających po męczeńskiej śmierci Mistrza, stała się zwycięstwem brzemiennym w dalekosiężne skutki. Dlatego nasze zadanie, jako Kościoła, nie może polegać na wspieraniu jakiejkolwiek przemocy, lecz na dążeniu do pojednania między ludźmi. Chrześcijanie na wszystkich stanowiskach, gdziekolwiek ich Bóg postawił, muszą być rzecznikami prawdy i obrońcami sprawiedliwości, muszą chronić ludzi przed krzywdą i grożącym niebezpieczeństwem. Kościół musi stać zawsze po stronie uciśnionych i pokrzywdzonych, bez względu na wyznawane przez nich poglądy. [...]
REDAKCJA