Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

4 / 1995

JAKI JEST BÓG?

Twoją, Panie, Jest wielkość I moc,
I majestat, I sława, I chwata,
gdyż wszystko, co Jest na niebie I na ziemi,
do Ciebie należy;
Twoim, Panie, Jest królestwo
I Ty Jesteś wyniesiony Jako głowa
nad wszystko.

      [Modlitwa Dawida, I Kron. 29:11]

CO TO JEST MAJESTAT BOŻY?

Biblia nie określa ściśle, czym jest majestat Boży, lecz jedynie go opisuje używając w tym celu takich pojęć jak chwała, cześć, dostojeństwo, bogactwo, moc, potęga, wspaniałość czy też wspominając o spektakularnych czynach i dziełach Boga. Najczęściej używane w Starym i Nowym Testamencie słowa na określenie majestatu zawierają hebrajski człon gadol i grecki megas, tzn. wielki. Hebrajskim gadol określa się w Starym Testamencie wielkość w znaczeniu potęgi, rozmiarów, intensywności, znaczenia i szczególnych działań, a w przypadku bezpośredniego odniesienia do Boga -Jego świętość, czyny, imię, chwałę, miłosierdzie i dobroć. W Nowym Testamencie z kolei mowa jest o majestacie zawsze w kontekście panowania, zwierzchnictwa i dostojeństwa Boga.

W pojęciu majestat zawiera się nieograniczona wspaniałość Boga, i to zarówno w odniesieniu do Jego wielkości, jak i dostojeństwa. Bóg jest daleko większy niż możemy sobie wyobrazić. Jego wielkość przekracza najodleglejsze krańce wszechświata i sięga aż do samego wnętrza każdego ludzkiego serca.

Wielkość Boga manifestuje się także w otaczającej Go chwale, która poraża człowieka. Psalmista chętnie łączy słowa o Bożym majestacie z opisowym określeniem wspaniała chwała: „Głosić będą wspaniałą chwałę majestatu Twego i cudowne sprawy Twoje” (Ps. 145:5). Z kolei Piotr, mając namyśli spektakularne przemienienie Chrystusa, pisze: „Oznajmiliśmy wam moc [...] Pana naszego, Jezusa Chrystusa, [...] jako naoczni świadkowie Jego wielkości” (czy też „wielmożności”, jak w starym przekładzie Biblii gdańskiej - por. II Ptr. 1:16).

Tę wielkość oglądamy zarówno w otaczającym nas świecie, jak i w bezpośrednim działaniu Boga. Zbawiciel, Bóg wcielony, został posłany, aby chromi chodzili, ślepcy odzyskiwali wzrok, a martwi - życie. A przede wszystkim po to, aby nam wszystkim przynieść wieczne odkupienie.

Kiedy udaje nam się czasami dojrzeć zaledwie rąbek majestatu i wielkości Boga, brak nam tchu na widok otaczającej Go chwały i trwamy w zachwyceniu - jak Izajasz czy Św. Jan.

NIEPOJĘTY MAJESTAT

Władcy starej chrześcijańskiej Europy uważali się za mandatariuszy Bożej władzy na ziemi i powołując się na ten mandat czynili wszystko, by ich zewnętrzny majestat, pozycja i panowanie stanowiły odbicie majestatu Boga. Ale przecież władza ziemska - choćby była najlepsza - stanowi zaledwie nikłe odbicie tego, czym jest majestat Najwyższego i nie może być z nim porównywana.

Nasze trudności z uświadomieniem sobie majestatu Boga biorą się nie tylko stąd, że nie ma wokół nas - w świecie stworzonym, świecie materii - nic, co byłoby zdolne pomieścić w sobie choćby cząstkę Bożego majestatu, ale także i stąd, że wiele wysiłku Kościół włożył w to, byśmy pojęli, że Bóg jest bliski, niejako intymny. Jeśli jednak nie odczuwamy podziwu, zachwytu, bojaźni i respektu dla Niego, to prawdopodobnie nie pojęliśmy jeszcze w dostatecznym stopniu, czym naprawdę jest Jego majestat.

Nasza ludzka skłonność do wywyższania się, poczucie własnej wielkości, pragnienie splendoru i chwały okrada Boga z należnej Mu czci. Upadek Nebukadnesara i Baltazara, opisany w Księdze Daniela, był właśnie spowodowany przypisywaniem sobie przez nich czci należnej wyłącznie najwyższemu majestatowi Boga.

MAJESTAT BOGA A ŻYCIE CZŁOWIEKA

To, że Bóg jest pełen majestatu, wywiera wielki wpływ na życie każdego z nas. Ten, z którym jesteśmy osobiście związani odkupieńczym dziełem Jego Syna, jest Bogiem całego wszechświata. Poznanie Go przekracza nasze możliwości. Apostoł Paweł pod wpływem tej świadomości napisał niezwykły hymn podziwu i uwielbienia: „O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki Jego i nie wyśledzone drogi Jego! Bo któż poznał myśl Pana? Albo któż był doradcą Jego? Albo któż wpierw dał Mu coś, aby za to otrzymać zapłatę? Albowiem z Niego i przez Niego, i ku Niemu jest wszystko; Jemu niech będzie chwała na wieki. Amen” (Rzym. 11:33-36).

Majestat Boży wnosi w nasze życie błogosławieństwo. Wielki i nieodgadniony Bóg troszczy się o zaspokojenie naszych potrzeb, zarówno duchowych, jak i materialnych. Z Jego ręki pochodzi również to, co przydaje życiu ludzi wielkości i chwały.

Każde błogosławieństwo może jednak zostać przez człowieka wypaczone, jeśli straci on z oczu Dawcę i skoncentruje się na tak pożądanym darze, jeśli zapomni, że w Jego oczach nikt nie ma żadnych zasług, a wszystko, czym Bóg nas obdarza, jest owocem Jego niepojętej miłości i łaski. Są w Starym Testamencie przykłady obu tych ludzkich postaw: pokory i pychy. Z jednej strony czytamy wyznanie króla Dawida, który wiedział, że to właśnie Bóg obdarzył go królewskim majestatem: „Chwała jego [króla] jest wielka dzięki zbawieniu Twemu wspaniałością i dostojeństwem” (Ps. 21:6). A z drugiej strony znajdujemy zaskakujące prorockie świadectwo tragikomicznego losu babilońskiego monarchy Nebukadnesara, który przekonał się, że nie można przywłaszczyć sobie władzy, i gdy się opamiętał, mógł powiedzieć: „powrócił mi rozum i dostojność, i powróciła mi moja okazałość na chwałę mego królestwa; [...] i znowu przywrócono mnie do godności królewskiej i dano mi jeszcze większą władzę. Teraz ja, Nebukadnesar, chwalę, wywyższam i wysławiam Króla Niebios, gdyż wszystkie Jego dzieła są prawdą i Jego ścieżki są sprawiedliwością. Tych zaś, którzy pysznie postępują, może poniżyć” (Dan. 4:33-34).

Skoro Bóg rządzi w majestacie, nie musimy się niczego obawiać. Świadomość Jego chwały i dostojeństwa sprawia, że mamy całkowite poczucie bezpieczeństwa. Wiemy, że należymy do Niego i że będąc w Jego rękach nie doznamy żadnego zła. Daje nam to poczucie wolności i budzi wdzięczność. Poznanie prawdy, że Bóg panuje w majestacie nie tylko we wszechświecie, ale także w nas, wprowadza harmonię i ład w nasze życie, pozwala nam zarówno pracować dla Niego w doczesności, jak i z nadzieją oczekiwać na Jego przyjście i wieczność w Jego obecności.

„Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, [...] w Nim [Chrystusie] bowiem wybrał nas przed założeniem świata, [...] z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski [...] po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu” (Ef. 1:3-6.12 w przekładzie Biblii Tysiąclecia).

 

DO PRZEMYŚLENIA

1. Księga Estery 1:1-9 opisuje, jak pewien ziemski władca okazał poddanym wspaniałość swego królewskiego majestatu Spróbuj uświadomić sobie sposoby przejawiania się majestatu i wielkości Boga we wszechświecie, w historii i w twoim życiu Jak możesz oddać chwałę Bogu w majestacie?

2. Przeczytaj uważnie Kol. 1:15-20, Hebr. 1,Obj 19 i 22. Jak Boży majestat objawia się w Chrystusie i za pośrednictwem Jego czynów7

3. Mamy tendencję do skupiania się na własnej wielkości zamiast na wielkości Boga. Przeczytaj Ps. 145, Jer. 9:23-24 i 10:6-7, Flp. 3:1-11. Jak zmienia się w twoje spojrzenie na siebie, gdy uświadamiasz sobie oszałamiającą wielkość majestatu Boga?

4. Rozważ Ps. 8 i Ps. 111 Jakie przeżycia pozwoliły ci uświadomić sobie majestat Boga? Podziękuj Mu w modlitwie za to, że ci go objawił.

Na podstawie „Decision” 1991, nr 12
oprac. J. M.

Tym odcinkiem kończymy cykl rozważań pod wspólnym tytułem „Jaki jest Bóg?” - red.