2 / 1995

JAKI JEST BOG?

„Kto kieruje Duchem Pana,
a czyja rada pouczyła Go?
Z kim się naradzał, aby nabrać rozumu
i nauczyć się właściwej drogi?
Kto uczył Go poznania
i wskazał Mu drogę rozumu? [...]
Podnieście ku górze wasze oczy i patrzcie:
Kto to stworzył?
Ten, który wyprowadza ich wojsko w pełnej liczbie,
na wszystkich wota po imieniu.[..]
Czemu więc mówisz [...]:
Zakryta jest moja droga przed Panem,
a moja sprawa do mojego Boga nie dochodzi?
Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś?
Bogiem wiecznym jest Pan,
Stwórcą krańców ziemi.
On się nie męczy i nie ustaje,
niezgłębiona jest Jego mądrość.
Zmęczonemu daje siłę,
bezsilnemu moc w obfitości”.

            Iz. 40:13-14. 26-29

Autor Listu do Hebrajczyków nie pozostawia cienia wątpliwości, że „wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami Tego, przed którym musimy zdać sprawę” (Hebr. 4:13). Innymi słowy, Bóg ogarnia jednoczesnym spojrzeniem wszystkich ludzi – i tych wielkich, i tych najmniejszych. Nie możemy tego pojąć, tak jak nie jesteśmy w stanie zrozumieć Boga – Wielkiego Zupełnie Innego, gdyż „kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży” (I Kor. 2:12). Możemy Mu jednak zaufać i doświadczyć Jego troskliwej, wszechwiedzącej miłości.

Wraz z inwazją telewizji codziennie pochłaniamy obrazy krwawych wydarzeń z całego globu, dramatyczne sceny z różnych zakątków świata, ogarniętych społecznymi i politycznymi wstrząsami oraz klęskami żywiołowymi. Widzimy ich ofiary, tłumy anonimowych ofiar, morze twarzy zlewających się w jedno. Przelatują nam one przed oczami pomiędzy reportażem z przecięcia jakiejś wstęgi i oracjami polityków. Jakaś pojedyncza twarz zostanie co najwyżej uwieczniona na fotografii i trafi na wystawę, gdzie zdjęcie to zdobędzie nagrodę. W rezultacie – w obliczu statystyk żniwa śmierci w Etiopii, Somalii, Rwandzie, czy setek ofiar kolejnego zatopionego promu na Dalekim Wschodzie -obojętniejemy. Kim są ci wszyscy ludzie? Kto ich zliczy? Kto ich zna, z ich nadziejami, marzeniami, cierpieniem i rozpaczą? Czy komuś w ogóle na nich zależy? Nawet gdybyśmy szczerze pragnęli, nie bylibyśmy w stanie tego ogarnąć. Jednak „Bóg jest większy niż serca nasze i wie wszystko” (I Jn 3:20). On powołał do życia najdrobniejsze istoty i zliczył komórki naszego ciała, na Nim opiera się wszelkie istnienie (zob. Dz. 17:28 i studium w poprzednim numerze).

BÓG WIE, CO SIĘ WYDARZY

Pierwsza obietnica zawarta w Piśmie Św. dotyczy przyszłości. W ogrodzie Eden Bóg zapowiedział wężowi, że pewnego dnia potomek Ewy zmiażdży mu głowę. Bóg potwierdził to przyrzeczenie Abrahamowi, obiecując mu, że przez jego następcę ubłogosławi wszystkie narody ziemi (I Mojż. 18:18 i Gal. 3).

Jezus przyszedł na świat jako obiecany Mesjasz i wypełnił wiele zapowiedzi starożytnych proroków. W swojej ewangelii, adresowanej pierwotnie do Żydów, Mateusz wylicza, że narodziny Jezusa, pokłon Mędrców, ucieczka do Egiptu, rzeź w Betlejem oraz powrót Jezusa z Egiptu do Nazaretu w Galilei wydarzyły się, „aby się wypełniło, co powiedział Pan” przez proroków (Mat. 1-4). Cała droga i kres życia Jezusa zostały przewidziane w odwiecznym planie. Piotr napisał, że On „według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu został wydany; Tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili” (Dz. 2:23).

BÓG WIE NAJLEPIEJ

Mądrość Boża jest rdzeniem takich starotestamentowych ksiąg jak Księga Przypowieści czy Kaznodziei Salomona. Boska mądrość oczywiście wiąże się bezpośrednio z Jego doskonałym, wszechogarniającym poznaniem. Skoro więc Bóg zna wszystkich i wie wszystko, to również wie wszystko najlepiej.

W Liście do Rzymian 1:20 czytamy, że „niewidzialna Jego istota, to jest wiekuista Jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem”. Jego przewidująca mądrość zapewniła nam ciepło, pokarm, światło i zbawienie, zanim jeszcze ich potrzebowaliśmy lub zanim zdaliśmy sobie sprawę z tego, że ich potrzebujemy. Gdyż – jak powiedział Jezus – „wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie przedtem, zanim Go poprosicie” (Mat. 6:8).

Boża mądrość ujawnia się również w dziejach. Kiedy Bóg powołał Abrahama, aby uczynić go ojcem narodu żydowskiego, wezwał go, by porzucił ojczystą Mezopotamię i wyruszył do ziemi, która dziś jest znana jako Izrael. Ówczesna Mezopotamia (Chaldea) była terenem rozkwitu wielkiej kultury i ludnych miast. W Ur., rodzinnym mieście Abrahama, archeolodzy znaleźli m.in. datowane na jego czasy świadectwa istnienia kanalizacji w bogatych domach. Z tego sytego, zbytkownego otoczenia Bóg wywołał „ojca wiary” do nieznanego Kanaanu, zwanego później Palestyną, do surowej ziemi, nie mogącej się poszczycić takim rozwojem cywilizacyjnym.

Dlaczego wybór padł na ten właśnie skrawek ziemi? Niemal wszystkie wyprawy wojenne starożytnego Bliskiego Wschodu i większość ówczesnych tras handlowych wiodły właśnie tamtędy. Mając z jednej strony ogromną pustynię, a Morze Śródziemne z drugiej, ten wąski pas ziemi był naturalnym pomostem, którym podróżowali ludzie jeszcze przed czasami Abrahama.

Właśnie w tym newralgicznym punkcie z judaizmu zrodziło się chrześcijaństwo, a jego orędzie mogło zostać zaniesione do wszystkich stron antycznego świata i lądem, i morzem. „Gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego” (Gal. 4:4). Nastąpiło to wówczas, gdy język grecki stał się pospolitą mową na całym obszarze śródziemnomorskim w wyniku hellenizacji po podbojach Aleksandra Macedońskiego. Nowy Testament został spisany po grecku, a więc w języku zrozumiałym dla ludzi zamieszkujących cały obszar otaczający Morze wewnętrzne. A misjonarze, tacy jak Paweł, mogli być zrozumiani wszędzie, gdzie się udali.

BÓG ZNA MNIE!

Boża wszechwiedza objawia się zarówno w makro-, jak i w mikroskali. Ale dla nas najważniejsze jest to, że Bóg zna mnie i ciebie. Każdy człowiek może powiedzieć – czy to z lękiem, wywołanym nieczystym sumieniem, czy to z radością płynącą z sumienia oczyszczonego – „On zna m n i e „. Ze zdumieniem i zachwytem wyznawał niegdyś Dawid: „Gdy oglądam niebo Twoje, dzieło palców Twoich, księżyc i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś: Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, lub syn człowieczy, że go nawiedzasz?” (Ps. 8:4-5). Mimo że Adam i Ewa – owo uwieńczenie Bożego stworzenia – zbłądzili i upadli, to jednak pozostali w centrum Bożego zainteresowania, a w nich cała ludzkość. Dlatego Bóg przygotował ludziom drogę zbawienia.

Zarówno na co dzień, jak i w obliczu śmierci, nieuchronnego kresu wszystkich zabiegów, ambicji, planów i marzeń, możemy mieć pewność, że nasz Stwórca i Sędzia zna każdego z nas indywidualnie – z imienia. Kiedy Bóg powołał Mojżesza, aby poprowadził lud do Ziemi Obiecanej, powiedział mu: „Znam cię po imieniu, oraz: Znalazłeś łaskę w oczach moich” (II Mojż. 33:12). W Nowym Testamencie (Jn 10) Jezus określił siebie mianem dobrego pasterza i dodał, że pasterz „po imieniu woła owce swoje”. Powiedział też: „Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały”. Dlatego wraz z Psalmistą możemy powiedzieć:

„Panie, zbadałeś mnie i znasz.
Ty wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję,
rozumiesz myśl moją z daleka
Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek,
wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich
Jeszcze bowiem nie ma słowa na języku moim,
a Ty, Panie, już znasz je całe.
Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu,
i kładziesz na mnie rękę swoją.
Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza,
zbyt wzniosła, bym ją pojął”.

        (Ps. 139:1-6)

Za pośrednictwem swej wszechwiedzy i miłującej obecności Bóg chce dać nam prawdziwe oparcie i niezachwiane poczucie bezpieczeństwa.

DO PRZEMYŚLENIA

1. Na podstawie Hbr. 21:22, Ps. 147:5, Mat. 11:27 i Kol. 2:2-3 zastanów się, jakie znaczenie ma dla ciebie to, że Bóg jest wszechwiedzący, że nie tylko wie o tobie wszystko, ale także cię rozumie.

2. Czego uczysz się o Bogu z Ps. 139? Jak powinieneś postępować wśród ludzi, a jak w ukryciu?

3. Przeczytaj Ps. 2, Iz. 46:9-10, Jer. 25:1-14, Jn 19:1-11 oraz Rzym. 13:1-7. Czy świadomość Bożej wszechwiedzy w odniesieniu do narodzin i upadku imperiów pomaga ci pokładać zaufanie w Bogu w świetle współczesnych wydarzeń na świecie?

4. Przestudiuj Ps. 33: 13-19, Przyp. 15:3, Oz 7:1-2 oraz I Ptr 3:8-14. Dlaczego należy ostrzegać ludzi o Bożej wszechwiedzy? W jaki sposób Jego wszechwiedza kształtuje ufność w sercach Bożych dzieci?

5. W Jn 10:11 -30 Jezus Chrystus zapewnia nas, że zna wszystkich, którzy powierzyli Mu swoje życie. Co ta obietnica znaczy dla ciebie osobiście – tak w perspektywie wieczności, jak i dzisiaj?

6. Zastanów się nad tymi stronami swego życia, w których szczególnie potrzebujesz Bożej mądrości, i zaufaj Bogu, że On chce i może ci pomóc. Powierz Mu te sprawy w modlitwie.

Na podstawie „Decision” 1990, nr 9
oprac. J. M.