Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

11 / 1994

JAKI JEST BOG?

Wierny, czyli lojalny, oddany, dochowujący wiary, okazujący przywiązanie; dokładnie, ściśle odtwarzający wzór, oryginał, rzeczywistość. Tyle słownik. A co o wierności mówi Biblia?

W Piśmie Świętym wielokrotnie pojawiają się zapewnienia o Bożej wierności. Niezmienny i odwieczny Bóg jest całkowicie spolegliwy. Jego wierność – stanowiąca część Jego jednolitej natury i wyraz suwerennej woli – nigdy nie zawiedzie. Wierność oznacza także trwanie przy prawdzie, stałość i bycie godnym zaufania. Toteż Boże zamiary, słowa i działania są wierne i prawdziwe (Ps. 31:6, 119:86.138.160, I Jn 5:20). On nie omieszka spełnić wszystkich swoich obietnic i przyrzeczeń, ponieważ „nie jest człowiekiem, aby nie dotrzymał słowa [...]. Czy On powiada, a nie czyni, i mówi, a nie spełnia?” (IV Mojż. 23:19)

Tę wierność możemy obserwować na przykładzie planu zbawienia. Już Adam po swym upadku otrzymał obietnicę, że Bóg pośle Zbawiciela (I Mojż. 3:15). Ratując bogobojnego Noego i jego rodzinę Bóg obiecał, że nigdy więcej nie zniszczy świata w potopie (I Mojż. 8:21-22, 9:12-17), a zawierając przymierze z Dawidem przyrzekł, że jego królestwo będzie istnieć zawsze (II Sam. 7:8-16). Wiemy, że Jezus jest ostatecznym wypełnieniem tej obietnicy i że to właśnie On wykonał aż do końca Boży plan zbawienia ludzkości (zob. Jn 19:28-30, Dz. 2:29-35).

Jako Bóg, Jezus Chrystus również jest wierny. Zapowiadając przyjście Mesjasza, Króla sprawiedliwości, Izajasz prorokował: „Sprawiedliwość będzie Mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi” (Iz. 11:5 wg Biblii poznańskiej; ta metafora jest związana ze starotestamentowym sposobem składania przysięgi, zob. I Mojż. 24:2 i 47:29). On jest „wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania Go za grzechy ludu” (Hebr. 2:17). Triumfujący Chrystus nosi imię: „Wierny i Prawdziwy” (Obj. 19:11).

Jezus to także „świadek wierny i prawdziwy” (Obj. 3:14). W prologu Ewangelii Jana czytamy, że „Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił Go” (Jn 1:18). Całym swoim życiem Jezus – i w słowach, i w czynach – składał wierne świadectwo o tym, jaki jest Bóg. On nie tylko był – aż po śmierć – oddany Bogu i realizacji Jego wielkiego zamiaru, ale także był wierny w drugim znaczeniu tego słowa, tzn. stanowił dokładne odzwierciedlenie, odwzorowanie duchowej, niewidzialnej rzeczywistości. Jest jedyną drogą zbliżenia się do Boga i poznania Go. Bóg oczekuje, że Jego wyznawcy i naśladowcy także będą stać przy Nim i dochowają wierności Wzorowi, jakim jest Chrystus. Aby to umożliwić, daje nam Ducha Świętego.

BOŻA WIERNOŚĆ WOBEC STWORZENIA

Stworzenie wszechświata w całym jego – wciąż nie ogarniętym – rozmiarze, piękno świata i ludzkiego ciała w całej jego złożoności są dla człowieka wierzącego znakiem, że Bóg ma moc stwórczą i okazuje swą wierność, podtrzymując istnienie swego dzieła. Poznaliśmy dotąd zaledwie cząstkę Kosmosu, wiemy jednak, że nawet te jego skrawki, które zdołano zmierzyć i zbadać, oddalone są od siebie o tysiące milionów lat świetlnych. Dość powiedzieć, że jeden rok świetlny równa się prawie dziewięciu i pół bilionom kilometrów. Nasze Słońce jest tylko jedną z ponad stu milionów gwiazd w galaktyce Drogi Mlecznej, a astronomowie uważają, że we wszechświecie są miliony galaktyk. Tymczasem Psalm 147 powiada, że Pan „wyznacza liczbę gwiazd, wszystkim nadaje imiona” (Ps. 147:4).

Następstwo pór roku, rolniczy cykl siewu i zbioru opierają się na Bożej wierności, gdyż „rzekł [...] Pan w sercu swoim: [...] Dopóki ziemia istnieć będzie, nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco, lato i zima, dzień i noc” (I Mojż. 8:21-22).

BOŻA WIERNOŚĆ W LUDZKIM DOŚWIADCZENIU

Wspomnieliśmy już o tym, iż Bóg jest wierny swemu Słowu, w tym także swoim obietnicom. Dochowuje również wierności swemu przyrzeczeniu, że będzie wysłuchiwał wołania swego ludu (II Kron. 7:14-16, Iz. 65:24, I Jn. 5:14-15). Wysłuchał krzyku udręczonych Izraelitów w Egipcie (II Mojż. 2:24), odpowiedział na modlitwy Estery o wybawienie od śmierci śmiertelnie zagrożonych Żydów w diasporze (Est. 4:17), wielokrotnie wysłuchiwał pokutnych modlitw ludu wybranego w różnych etapach jego dziejów. Nowotestamentowe wezwanie Jezusa: „Proście Pana żniwa, aby wysłał robotników” uczy nas, że Bóg działa, gdy Jego lud się modli. Brak modlitwy i wiary hamuje więc Boże działanie...

Ludzka niewierność rodzi się ze strachu, słabości, niewiary, pod wpływem silnych nacisków lub wielkich pragnień albo przeciwnie – wskutek utraty miłości i zainteresowania (por. Obj. 2-3 – oziębłość lub „letniość” to ciężki zarzut kierowany przez Jezusa do siedmiu zborów). Objawem strachu, rozpaczy i słabości było zaparcie się Piotra, który nie doświadczył jeszcze posilającej mocy Pocieszyciela, Ducha Świętego.

Pismo Św. zachęca nas, byśmy „wiernemu Stwórcy powierzyli dusze swoje” (I Ptr. 4:19). Pośród trosk, trudności, prób i pokus, na jakie codziennie jesteśmy wystawiani, możemy zachować ufność wiedząc, że – jak pisał Paweł – „Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni ponad siły wasze, ale z pokuszeniem da i wyjście, abyście je znieść mogli” (I Kor. 10:13). Nikt nigdy nie obiecywał nam drogi kwieciem usłanej. Jezus mówił wyraźnie, że pójście za Nim oznacza wybranie drogi krzyża i prześladowania. Ale zarówno staro-, jak i nowotestamentowe przykłady „bohaterów wiary” (Hebr. 11), świadectwa życia mnóstwa wiernych Bożych świadków – Abrahama, Jakuba, Józefa, Dawida, Daniela, apostołów, samego Jezusa wreszcie – są dowodem Jego wierności i łaski. Pamiętajmy więc, że „wierny jest Pan, który was utwierdzi i strzec będzie od złego” (II Tes. 3:3).

Pomimo słabości, upadków, a nawet niewierności człowieka. Boża wierność nie zmienia się. „Jeśli my nie dochowujemy wiary, On pozostaje wierny, albowiem samego siebie zaprzeć się nie może” (II Tym. 2:13). Jego wierność wypływa z Jego odwiecznej, niezmiennej natury i nie zależy od naszej, często tak chwiejnej, wiary i wierności.

NASZA ODPOWIEDŹ NA BOŻĄ WIERNOŚĆ

Wierność Boga stanowi nadzieję i otuchę dla ludzi przerażonych, niespokojnych i zniechęconych; a dla ciężko doświadczonych – zapewnienie, że Pan nie wycofa się z obietnicy miłosierdzia i nie sprzeniewierzy się swojej wierności.

Wśród występujących na kartach Biblii świadectw ludzi, którzy odpowiedzieli na Boże działanie, szczególnie wyróżniają się Psalmy. Rozbrzmiewa w nich wdzięczność za Bożą wierność i ocalenie: „Dziękować Ci będę na harfie za wierność Twoją, Boże mój” (Ps. 71:22); „Będę opiewał zawsze dzieła łaski Pana! Ustami swymi będę głosił przez wszystkie pokolenia wierność Twoją. Rzekłeś bowiem: Łaska trwać będzie na wieki. Jak niebiosa utwierdziłeś wierność swoją” (Ps. 89:2-3). Psalm 40 jest wyznaniem i pełną wdzięczności pieśnią człowieka, którego Bóg nie zawiódł i wybawił „z dołu zagłady”: „Nie ukrywałem w sercu swoim sprawiedliwości Twojej, opowiadałem o wierności Twojej i zbawieniu Twoim; nie zataiłem łaski i wierności Twojej wobec wielkiego zgromadzenia” (Ps. 40:11).

Takimi świadkami stali się też apostołowie, napełnieni mocą Ducha Świętego do odważnego składania świadectwa, którzy nie mogli przemilczeć tego, co widzieli i słyszeli (zob. Dz. 4:20). Doświadczenie Bożej wierności daje siłę, odwagę i chęć podzielenia się tą radością z innymi ludźmi – aby i ich natchnąć otuchą, i Bogu oddać hołd. Nawet w cierpieniu możemy doznawać Bożej wierności i dziękować za nią (Ps. 119:75, Iz. 25:1). Wytrwałość wśród ucisków i utrapień może stać się świadectwem polegania na Bożej wierności (Hb 1:21, 13:15).

„Oto co biorę do mojego serca,
Oto dlaczego jestem pełen ufności:
Jeszcze istniejemy z Łaski Bożej,
Albowiem niewyczerpane jest miłosierdzie Boże.
Ono odradza ją o każdym poranku.
Wielka jest wierność Twoja!
„Pan jest moim działem
– Rzecze dusza moja –
Dlatego pokładam w Nim moją nadzieję.”

[Tr. 3:21-23 wg R. Brandstaettera]

Ta wierność jest rękojmią naszego obecnego i przyszłego błogosławieństwa.

DO PRZEMYŚLENIA

  1. Przeczytaj I Kor. 1:4-9, Flp. 1:3-6, I Tes. 5:23-24, II Tes. 3:1-5, Hebr. 10:22-23 i Obj. 1:4-7. Zastanów się, jak Boża wierność wpływa na twoje osobiste lęki, niepokoje i porażki.
  2. Odczytaj I Kor. 10:13. Na czym polega Boża wierność w obliczu pokusy? Jak należy reagować na pokuszenie?
  3. Jak Bóg okazuje swą wierność tym, którzy Go kochają i są Mu posłuszni? Co spotyka ludzi, którzy Go nienawidzą i buntują się przeciwko Niemu? Przeczytaj II Mojż. 7:9-11.
  4. Przestudiuj Ps. 89 i Tr. 3:22-26. Co te urywki Pisma Św. mówią o Bożej wierności?
  5. W ciągu najbliższego miesiąca notuj wszystkie przykłady Bożej wierności w prywatnej „Księdze Bożych błogosławieństw”.
  6. Dziękuj Bogu za to, kim On jest, i za dobrodziejstwo Jego wierności.

Na podstawie „Decision” 1991, nr 11
oprac. J.M.