7 / 1994

(fragmenty)

Całe chrześcijaństwo na świecie, w tym i nasz Kościół, w perspektywie najbliższych 10-20 lat powinno liczyć się z koniecznością wzmożenia następujących działań:

• głoszenie Ewangelii ubogim („praca u podstaw” w swoim zborze, ewangelizacja);
• zielenie się wiarą w Jezusa z Nazaretu – jako Chrystusa, czyli Zbawiciela, z niewierzącymi lub wierzącymi inaczej (misja);
• łużba na rzecz pojednania chrześcijan z przedstawicielami innych religii zarówno w sytuacjach konfliktów, wojen i zagrożenia życia ludzkiego, jak i w czasie pokoju (światowa diakonia, niesienie pomocy wszędzie tam, gdzie jej potrzeba);
• oszukiwanie przez każdego członka Kościoła własnej odpowiedzi w konflikcie między „być” a „mieć” (jak być odpowiedzialnym uczniem Chrystusa – chrześcijaninem).

Komisja Ewangelizacyjna proponuje w związku z tym podjęcie tematu niezupełnie wprawdzie nowego, ale takiego, który za kilka czy kilkanaście lat może stać się zupełnie nową metodą działania, odpowiednią dla chrześcijan żyjących w warunkach cywilizacyjnych XXI wieku, a przypominającą sposób funkcjonowania zborów wczesnego Kościoła. Ten sposób działania to m a ł e grupy. Oto opis ich funkcjonowania:

1. Mała grupa składa się z czterech do ośmiu rodzin, przy czym przez rodzinę rozumie się małżeństwo z dziećmi, bezdzietne lub osobę samotną. Mała grupa powstaje lokalnie: w dzielnicy, na osiedlu, we wsi. Można więc mieć serdecznych przyjaciół na drugim końcu Polski, ale trzeba mieć poczucie przynależności do swojej lokalnej małej grupy.
2. Mała grupa ma lidera-opiekuna, którego w działaniu wspomaga rodzina (najlepiej jego własna), wpływająca na życie towarzyskie i religijne całej grupy. Mała grupa ma także:

• stałe miejsce spotkań;
• tałą częstotliwość spotkań (przynajmniej raz w miesiącu);
• tały termin spotkań (dzień tygodnia lub miesiąca i ustaloną godzinę);
• tały schemat spotkań (część po-witalno-informacyjna, religijna i towarzyska z posiłkiem);
• wiadomość, że „nie tylko życiem małej grupy człowiek żyje” (spotkanie trwa w zasadzie dwie godziny);
• tale obowiązującą zasadę całkowitej dobrowolności uczestnictwa we wszystkich poczynaniach grupy.

3. Mała grupa jest miejscem realizowania chrześcijańskiego programu wzajemnej pomocy, wyrażania troski i zainteresowania życiem bliźniego. Mała grupa jest też miejscem, gdzie realizuje się proces duchowego wzrostu w poznawaniu i posłuszeństwie Panu i Zbawicielowi, Jezusowi Chrystusowi.
4. Mała grupa nie jest natomiast:

• spotkaniem członków klubu czy kółka zainteresowań;
• spotkaniem młodzieży parafialnej;
• spotkaniem grupy pań działających w parafii ani też
• spotkaniem członków parafialnego chóru.

Gdyby jednak w każdym z wymienionych tu przypadków ludzie zechcieli przychodzić na spotkania wraz z rodzinami i uczestniczyli aktywnie w przygotowanym przez lidera programie – to stworzyliby właśnie małą grupę.

5. Mała grupa to miejsce, gdzie można przyprowadzić sąsiada, znajomego z pracy czy nieznajomego z ulicy, by spotkał się z grupą chrześcijan w sposób niezobowiązujący (tzn. nie w kościele).
6. Program spotkania małej grupy wygląda następująco:

• przed spotkaniem (najlepiej w przeddzień) liderzy dzwonią do wszystkich uczestników grupy upewniając się, czy przyjdą;
• w części pierwszej (powitalno-in-formacyjnej) informujemy się o ważnych rzeczach, dobrych i złych, które nam się przydarzyły od ostatniego spotkania;
• części drugiej (religijnej) stałym elementem jest wspólna modlitwa, czytanie i rozważanie Pisma Św. i dyskusja na ten temat. Formy pracy z Biblią należy konsultować z duchownym, ale rozważania prowadzą świeccy. Liderzy powinni unikać gadulstwa, pseudoteologicznego, hermetycznego żargonu i wygłaszania monologów;
• części trzeciej w zależności od upodobań i możliwości podaje się posiłek albo kawę i ciastka, i rozmawia o planach grupy.

Zaprezentowany tu schemat działania jest oczywiście zaledwie szkicem. Wypełnienie go treścią w rozmowach na ten temat, a przede wszystkim w bezpośrednim i konkretnym działaniu, zależeć będzie od pomysłowości i zaangażowania każdego z nas.

Komisja Ewangelizacyjna proponuje, by w okresie międzysynodalnym wszystkie Kolegia Kościelne zorganizowały w swoich parafiach spotkania i wieczory zborowe z udziałem członków Komisji, poświęcone dyskusji nad programem małych grup.

Ks. Roman Lipiński
[Przewodniczący Komisji Ewangelizacyjnej]