6 / 1994

W Afryce Południowej system apartheidu doprowadził do powstania małych niezależnych państewek etnicznych. Ich przywódcy czują się zagrożeni gwałtowną i totalną przebudową więzi, także więzi gospodarczych, łączących ich z RPA. Ta reorganizacja oznacza bowiem często utratę wpływów i władzy.

Z tego powodu często posługują się poczuciem wspólnoty etnicznej jako strażnikiem własnej politycznej przyszłości. Polityczny sukces przeciwnika przedstawiają jako przejęcie interesów plemienia przez wrogów. Wymagają dowodów lojalności od wszystkich organizacji i instytucji znajdujących się na obszarze podległym ich jurysdykcji. Niektóre Kościoły i organizacje chrześcijańskie, aby móc nadal korzystać z dotychczasowych swobód, poddają się tym żądaniom. Doprowadziło to do kryzysu wiarygodności i konfliktu z tymi, którzy sprzeciwili się koncepcji Kościoła czystego etnicznie. Dzieło ewangelizacji doznaje przeszkód. Brak wiarygodności odbił się także na zdolności tych Kościołów do odgrywania pojednawczej roli w konfliktach wewnątrz-plemiennych i rasowych.

Jednakże nie należy tracić nadziei. Niektóre Kościoły w dalszym ciągu głoszą publicznie biblijne zasady prawa, sprawiedliwości i miłosierdzia. Większość z nich działa wśród czarnych, ale są wspierane przez grupy białych obywateli. Politycy i biznesmeni dostrzegli świadectwo tych Kościołów i można mieć nadzieję, że będą one nadal odgrywać pozytywną rolę w rozwiązywaniu konfliktów w państwie.

Jeśli zaś chodzi o przyszłość, to moim zdaniem Kościół powinien skupić się na czterech dziedzinach:

Twórcza interwencja duszpasterska

Ludzie zaangażowani w konflikt i osoby, które z tego powodu ucierpiały, odkrywają, że zostały uzdrowione w swoim człowieczeństwie dzięki posłudze Kościoła. Duszpasterska interwencja Kościoła oznacza czasami również wzywanie politycznych przywódców do odpowiedzialności za zawarte porozumienia i krytykowanie ich stylu życia. Udział Kościoła w „Narodowym Łańcuchu Pokoju” przyczynia się do wprowadzania Bożych wartości w dziedzinę socjalną.

Społeczeństwo obywatelskie

Często Kościół jest jedynym miejscem, gdzie mogą się rozwijać zdolności przywódcze i gdzie owoce Ducha Św. znajdują społeczny wyraz. Stanowi to znaczący wkład w budowę społeczeństwa obywatelskiego. Kościół życzliwie i krytycznie wspiera rodzącą się demokrację.

Twórcze modele rozwoju

Odpowiedź Kościoła na ubóstwo, alienację, rasizm i prześladowanie sprzyja formowaniu się twórczych modeli rozwoju społeczeństwa. Posługa Kościoła stępia ostrze różnic etnicznych, kiedy ludzie pracują ramię w ramię w ramach jednego Kościoła.

Praca na rzecz pojednania i odnowy

Wierność biblijnemu stwierdzeniu, że w Kościele nie ma Żyda ani Greka, jest szansą składania wiarygodnego świadectwa, że ludzie z różnych plemion i ras nie tylko mogą żyć razem, ale też w harmonii i pokoju pracować nad osiągnięciem wspólnego celu.

Tłum. i oprac. Monika Kwiecień