Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

NR 1-2 / 2010

Wieczerza Pańska w First Church of Christ UCC w New Haven
(Zjednoczony Kościół Chrystusa – UCC)

Na początku powinienem zastrzec, że do istoty kongregacjonizmu należy jego niezwykła różnorodność, a zarazem każda parafia kongregacjonalna sprawuje Wieczerzę Pańską w inny sposób. Do końca XIX wieku tradycją było, że chleb i wino podawano wiernym do ławek, w których siedzieli. Liturgia była bardziej niż oszczędna. Wino podawano w specjalnym kubku albo kielichu, który krążył wśród wiernych. W XIX wieku razem z popularyzacją biologii i strachem przed bakteriami z jednej strony, a ruchem prohibicji z drugiej, wino zastąpiono sokiem z winogron, zaś jeden kielich malutkimi kieliszkami, które podaje się do ławek. W XX wieku kieliszki te, niegdyś szklane, stały się w większości plastikowe i jednorazowego użytku – po nabożeństwie starsi zbierają je z ławek. W ten oto sposób Wieczerzę Pańską sprawuje się w większości parafii Zjednoczonego Kościoła Chrystusa, a także w parafiach prezbiteriańskich w USA.
     Parafia, w której jestem wikariuszem, jest jednak inna, gdyż kilka lat temu starsi razem z pastorką postanowili zmienić sposób sprawowania Wieczerzy Pańskiej. Po pierwsze, nabożeństwo komunijne ma bardziej rozbudowaną liturgię: podczas wniesienia darów (pieniędzy i jedzenia dla bezdomnych) dzieci przynoszą też chleb, dzban z sokiem oraz kielich do Stołu Pańskiego. Następnie śpiewamy wybraną pieśń komunijną. Potem następuje zaproszenie do Stołu Pańskiego – jest on u nas otwarty dla każdego, u kogo Bóg wzbudzi chęć przystąpienia. Odmawiamy wielką modlitwę Eucharystyczną („Wznieście swe serca” etc.), wspominamy historię zbawienia i kończymy ją, śpiewając „Święty, Święty, Święty jest Pan zastępów”.Następnie pastorka odczytuje słowa ustanowienia oraz odmawia modlitwę nad darami. Obok pastorki zawsze stoi jeden ze starszych parafii (członek Kolegium Kościelnego), który następnie pomaga jej w udzielaniu komunii wiernym.
    Po tych słowach wierni wstają z ławek i podchodzą do Stołu Pańskiego. W First Church of Christ in New Haven podajemy tylko sok z jednego kielicha – wierni zazwyczaj maczają w nim chleb. Starsi i pastor celebrujący Wieczerzę Pańską otrzymują ją ostatni. Na zakończenie wszyscy w kościele razem odmawiają wspólną modlitwę dziękczynną: „Dziękujemy Ci, Panie, że odświeżyłeś nas przy swoim stole, dając nam obecność Twojego Syna, Jezusa Chrystusa. Wzmacniaj naszą wiarę, pogłębiaj naszą miłość do siebie nawzajem i roześlij nas teraz w świat, byśmy z odwagą i w pokoju mogli radować się w mocy Ducha Świętego, przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana i zbawiciela. Amen”.
     Choć niektórzy starsi członkowie parafii od czasu do czasu wyrażają opinię, że woleli dawny sposób sprawowania Wieczerzy Pańskiej, to starsi parafii i pastorka wychodzą z założenia, że dla tak zróżnicowanego etnicznie, rasowo i społecznie oraz tak małego Kościoła jak nasz (ok. 80 osób, w niedzielę ok. 40 osób) zarówno symbolika, jak i przesłanie podchodzenia razem do wspólnego kielicha, jest ogromna. W ten też sposób staramy się podkreślić wyzwanie, jakim jest Wieczerza Pańska dla indywidualizmu w dzisiejszym świecie.

Dr Kazimierz Bem