2 / 1992
W święto Objawienia (Epifanii), zwane także nieprecyzyjnie świętem Trzech Króli, 6 stycznia 1992 r.-, odbyło się w warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym nabożeństwo ekumeniczne. Było ono kolejnym, zwyczajowo od dziesięciu lat odprawianym w każdy pierwszy poniedziałek miesiąca, nabożeństwem o takim charakterze. Dlaczego więc należy uznać je za wydarzenie wyjątkowe?
Niezwykłość tego modlitewnego spotkania, które zgromadziło setki chrześcijan różnych wyznań, polega na tym, że po raz ostatni odbywało się w tym kościele ewangelickim, co więcej – udział w nim wziął wysłannik papieża, nuncjusz apostolski w Polsce, ks. arcybiskup Józef Kowalczyk. Jego uczestnictwo podkreślało rangę tych wieloletnich działań ekumenicznych i wyrażało uznanie dla organizatorów i gospodarzy nabożeństw.
Nic więc dziwnego, że red. Janowi Turnauowi, który w 1981 r., w „roku nadziei polskich", wystąpił z inicjatywą poniedziałkowych spotkań modlitewnych (miały one swe bliźniacze odpowiedniki w czwartkowych nabożeństwach w kościele św. Marcina) głos drżał ze wzruszenia, gdy witał wysłannika Stolicy Apostolskiej i dziękował Bogu za dar w postaci tej wizyty.
Biskup Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, ks. Zdzisław Tranda, w słowie powitalnym także uznał chwilę za szczególną, za wydarzenie ważne nie tylko dla swego Kościoła, ale dla wszystkich chrześcijan w Polsce. „Jesteśmy razem – powiedział – i to najważniejsze. Wizyty papieża w świątyniach ewangelicko-augsburskiej i prawosławnej podczas jego ostatniego pobytu w Polsce znalazły duży oddźwięk w społeczeństwie i wywarły dobry wpływ na postawę oraz współżycie Kościołów. Udział Księdza Arcybiskupa w naszym nabożeństwie, zwłaszcza że będzie ono przekazane za pośrednictwem telewizji na cały kraj, niewątpliwie spełni podobną rolę. Udział tak wysoko w hierarchii rzymskokatolickiej postawionego duchownego posłuży naszemu dalszemu zbliżeniu i wzajemnemu respektowaniu swojej duchowości, tak potrzebnemu naszym Kościołom".
„...Obecnie Kościół katolicki w Polsce staje się obiektem nie tylko krytyki, ale nawet napaści. W tej sytuacji łatwiej mu będzie zrozumieć naszą sytuację i dojrzeć te zagrożenia, które i nas niepokoją. Obyśmy mogli doświadczyć tego, że dzięki takim spotkaniom, jak dzisiejsze, lu^/ie zrozumieją, że zwiastowanie Ewangelii jest zadaniem wszystkich Kościołów, a obecność Księdza Arcybiskupa w naszym kościele odczytają jako jedno z tych zdarzeń, przeżyć i doświadczeń, które powinny wywrzeć wpływ na to, aby w naszym kraju działo się lepiej".
Komentując decyzję komitetu organizacyjnego o przeniesieniu po dziesięciu latach nabożeństw ekumenicznych do ewangelicko-augsburskiego kościoła pw. Wniebowstąpienia Pańskiego (przy ul. Puławskiej), ks. bp Z. Tranda przypomniał podniosłe a nawet tragiczne chwile przeżyte podczas modlitewnych spotkań „na Lesznie", jak np. te z 3 maja 1982 r., kiedy do wnętrza kościoła przenikał odgłos strzałów i wybuchów petard, rzucanych przez uzbrojone oddziały ZOMO, a później dym i gaz łzawiący. „Nie było nas tu nigdy dużo – kontynuował Ksiądz Biskup – 30-70 osób, wyjątkowo kilkaset. Myślę jednak, że mimo to budowaliśmy wspólnie chrześcijańską jedność. Jan Turnau i Grzegorz Polak sprawili, że zadanie to w dużym stopniu zostało wykonane. Dlatego zakończę przypomnieniem słów Psalmu:
Ufać będą Tobie ci, którzy znają imię Twoje, Nie opuszczasz, Panie, tych, którzy Cię szukają. Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, Opowiadajcie pośród ludów dzieła Jego!
(Ps. 9:11-12)"
Liturgię nabożeństwa prowadzili kolejno: ks. bp Zdzisław Tranda, ks. sen. Jan Walter (lut.), ks. sup. Zbigniew Kamiński (met), a homilię wygłosił ks. abp Józef Kowalczyk (jej fragmenty zamieszczamy obok). Podczas nabożeństwa śpiewał kolędy niedawno powstały chór miejscowej parafii. Zebrani trzymając się za ręce utworzyli jeden wielki krąg i wznieśli modlitwy przyczynne. Wspólnym „Ojcze nasz..." i ostatnią strofką kolędy „Bóg się rodzi": „Podnieś rękę. Boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą..." zakończono tę podniosłą uroczystość.
Po nabożeństwie wszyscy uczestnicy zostali zaproszeni na agapę w budynku parafialnym.
K.L.