NR 1/2021, s. 40–41

Światowa Wspólnota Kościołów Reformowanych (ŚWKR) zainicjowała kompleksowy proces pod hasłem: „Czego Bóg od nas wymaga? Rozpoznanie, wyznanie i świadectwo w dobie COVID-19 i później”, obejmujący całą społeczność. Rozpoczął się on 9 grudnia 2020 r. od globalnego spotkania online i wezwania do profetycznego działania. Na koniec 2021 r. planowane jest bezpośrednie spotkanie, aby ostatecznie wspólnie wyznać Boga życia na zgromadzeniu ogólnym w 2024 r.

– Widzieliśmy świat wstrząśnięty pandemią COVID-19, a także kryzysami, które ujawniła, spowodowanymi niesprawiedliwościami społecznymi, politycznymi i gospodarczymi – powiedział Chris Ferguson, sekretarz generalny ŚWKR. – A w całej naszej rodzinie ŚWKR widzimy, jak nasze Kościoły reagują na realia kreowane przez koronawirusa i związane z tym skutki społeczno-gospodarcze. W tym samym czasie widzimy, jak zmieniają swoje życie i swoje świadectwo w odpowiedzi na to, czego wymaga „Wyznanie z Akry”, i wzywają do ekonomii życia – mówił.

– Zbieramy się dzisiaj, aby rozważyć: „O co prosi nas Pan?”. Gromadzimy się, aby potwierdzić naszą niezłomną drogę do sprawiedliwości – powiedziała Najla Kassab, prezydentka ŚWKR. – Dziś jest moment kairosu, kiedy jesteśmy wezwani do działania i staramy się uzdrowić świat z długotrwałych niesprawiedliwości, których nie wyleczy nawet szczepionka. To nasz sposób na szukanie nowych sposobów na wzmocnienie wspólnoty i przemianę świata, marzenie o nowych alternatywach i nowych wizjach rzeczywistości opartej na sprawiedliwości – mówiła.

– Globalne nierówności nie tylko rosną, ale wymykają się spod kontroli – powiedział Allan Boesak, były prezydent Światowego Aliansu Kościołów Reformowanych, w swoich uwagach przed przedstawieniem projektu deklaracji. – Czy Kościół może wyczuć, rozpoznać i działać w momencie kairosu, który Bóg i historia na nas nałożyli?

Dokument roboczy, który również został na spotkaniu przedstawiony przez Jennifer Leath i Rathnakarę Sadanandę, ma zostać przedyskutowany i udoskonalony w trakcie procesu rozpoznania. Stwierdza między innymi:

„»Wyznanie z Akry« jest celowo dostosowane do »Wyznania z Belharu«. Ale czy jesteśmy gotowi pokazać różnicę między Kościołem wyznającym a Kościołem z wyznaniem? Dla Belharu oznacza to, że »Kościół jest powołany, aby stanąć tam, gdzie stoi Bóg: a mianowicie z ubogimi i uciskanymi oraz przeciwko wszelkim formom niesprawiedliwości«. Stać u ich boku oznacza stanąć u ich boku w walce z niesprawiedliwością oraz o godność i życie. Duchowe wzmocnienie, zachęta i pocieszenie pozostają oczywiste, ale oferowanie »myśli i modlitw« jest czymś dla polityków pozbawionych natchnienia, którym zabrakło pustych frazesów. Powinniśmy znaleźć sposób na udział w rewolucji”.

W konferencji online, w której usłyszeć można było głosy z pięciu kontynentów, główna grupa wzięła udział za pośrednictwem Zoom, a setki innych osób za pośrednictwem wielojęzycznych transmisji na żywo. Grupa główna będzie nadal spotykać się na mniejszych sesjach „dzielenia się” i „rozpoznania” w ciągu następnych dziewięciu miesięcy, łącząc grupy tematyczne z przedstawicielami regionalnymi.

Ponadto cztery większe, publiczne, tematyczne sesje plenarne odbędą się w roku liturgicznym i będą oparte na planie strategicznym ŚWKR:

• Krąg wnikliwości (Adwent i Objawienie Pańskie): styczeń
• Krąg wyznawania (Czas Pasyjny i Wielkanoc): 24 marca
• Krąg świadczenia (Pięćdziesiątnica): 9 czerwca
• Krąg bycia reformowanym (okres zwykły): 4 sierpnia

Każde plenum tematyczne, transmitowane na żywo, będzie punktem orientacyjnym dla kolejnych sesji dyskusyjnych, z których wszystkie prowadzą do bezpośredniej konferencji w późniejszym okresie 2021 r. (jeśli pozwolą na to warunki).

– Ten proces wymaga od nas solidnego teologicznie i biblijnego zaangażowania, które odnosi się do rzeczywistości globalnej, regionalnej, krajowej i lokalnej – powiedział Chris Ferguson, sekretarz generalny ŚWKR. – Musimy uznać współzależność między tym, co lokalne, a tym, co globalne. Nie ma rzeczywistości lokalnej, na którą nie wpływa i której nie kształtuje porządek światowy. Nie ma globalnej rzeczywistości, która nie jest kształtowana przez lokalne społeczności i zasoby.

Sesja otwierająca rozpoczęła się modlitwą prowadzoną przez Petera Cruchleya, a czynny udział wzięli w niej Jennet Tabe (Kamerun), Vitalino Similox Salazar (Gwatemala), Kakay Pamaran (Filipiny), Seforosa Carroll (Fidżi) i Yvette Noble Bloomfield (Kajmany).

W części otwartej wysłuchano czterech prezentacji na następujące tematy:

1. „Konfrontacja z bólem i śmiercią”. J. Herbert Nelson (USA), mówił: – Należy postawić pytanie moralne: człowiek ponad pieniędzmi, człowiek ponad nieumiarkowane bogactwo, człowiek ponad niecierpliwość. Przedkładać ludzi ponad pieniądze, życie ponad śmierć.

2. „W związku z załamaniem się życia społeczności i Kościoła”. Dimitris Boukis (Grecja) powiedział: – Jest to czas, w którym na nowo zastanawiamy się nad naszą tożsamością teologiczną i duchowymi priorytetami. Cały problem pandemii skłonił nas do podjęcia nowych sposobów głoszenia Ewangelii słowem i czynem.

3. „Konfrontacja z marginalizacją i wykluczeniem”. Bisan Mitri (Palestyna/Izrael) mówiła: – Punkty kontrolne wciąż są nienaruszone. Po przezwyciężeniu pandemii takie środki, jak ograniczenia w przemieszczaniu, w innych częściach świata zostaną wycofane, ale dla nas dalej będą częścią codzienności.

4. „Radzenie sobie z zatwardziałymi strukturami niesprawiedliwości”. Gloria Ulloa (Kolumbia) mówiła: – Cała ta panorama niesprawiedliwości zdaje się niweczyć naszą ludzką nadzieję. W Kolumbii nadal potwierdzamy, że powinniśmy szukać pokoju i podążać za nim. Wzywamy nasz Kościół, wzywamy naszą wspólnotę do uznania, że wszystkie te przejawy niesprawiedliwości są sprzeczne z wolą Boga, i do dalszej pracy na rzecz pojednania. Bóg wzywa nas, abyśmy byli profetycznym głosem nadziei i pokoju.

W odpowiedzi na wykłady Paulo Junior (Brazylia) powiedział: – Jestem przekonany, że jako zdeklarowana wspólnota religijna musimy stanąć po stronie rewolucji i zadać sobie pytanie: Jak możemy z nadzieją podążać ścieżką ludzi uciskanych?

– Niesprawiedliwość trudno pojąć. Stała się ona normalnością. Nasz świat zamienił się w ślepą bitwę o mamonę. Jak możemy uczestniczyć w skandalicznej transformacji naszego świata? – pytała Victoria Turner (Wielka Brytania).

– W Psalmie 11,3, w obliczu kryzysu pozornie nie do pokonania, psalmista pyta: „Gdy walą się fundamenty, co może zrobić sprawiedliwy?” – powiedział Chris Ferguson. – W jaki sposób jako globalna koinonia jesteśmy powołani do wspólnoty i oddani sprawiedliwości, szczególnie powołani do bycia wspólnotą w tych fundamentalnie wstrząsających czasach? Rozpoznawajcie, wyznajcie, świadczcie i bądźcie reformowani razem. Czasowniki w czasie teraźniejszym. Czasowniki, które wyrażają to, do czego jesteśmy powołani jako globalna rodzina, jako grupy regionalne i jako Kościoły członkowskie – zreformowana wspólnota, która jest zawsze reformowana zgodnie ze Słowem Bożym.

tłum. Ewa Jóźwiak